ନାରୀ

  ନାରୀ ସେତ ନାରାୟଣୀ ଶକତିମୟୀ

  ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା ଭାରି ସିନେହୀ ।

  ତାହାତରେ ଗଢା ଏହି ସୁନ୍ଦର ଧରା

  ତା ପରଶେ ଲାଗେ ସାରା ଦୁନିଆ ତୋରା ।

   ଫୁଲର ପାଖୁଡା ସେତ ନରମ ଖରା

   ଚଇତି ପବନ ଛୁଆଁ ଚମକ ଭରା ।

   ରଙ୍ଗ ଭରିଯାଏ ସେତ ଦୁନିଆ ସାରା

   ସପନର ଖିଅ ବୁଣେ ଆଶା ଅସରା ।

   ସରଗ ପାଲଟେ ଘର ତାଙ୍କରି ହାତେ

   ବେଦରଦୀ ମନ ଝୁମେ ମଧୁର ଗୀତେ ।

   ଅସଜଡା ଜୀବନକୁ ଦିଏ ସଜାଡି

   ସବୁରି ପରାଣେ ଦେଇ ସ୍ନେହ ଅଜାଡି ।

  ମେଘ ବୁକୁ ଚିରି ସେତ ଆକାଶେ ଭାସେ

  ଉଛୁଳା ତରଙ୍ଗେ ନାଚି ଢେଉରେ ହସେ ।       

ସମୟ କୋଳରେ ଲେଖେ କାହାଣୀ ନୂଆ

 ଖୁସି ଭରିଦିଏ ତାର କଅଁଳ ଛୁଆଁ ।  

  ନାରୀ ବିନା ସବୁ ଗୀତ ଲାଗେ ବେଶୁରା

ନାରୀ ସେତ ଯୁଗେଯୁଗେ ଦୁଃଖ ପାଶୋରା ।