ନାରୀ ସିଏ ବସୁନ୍ଧରା

ପର୍ବପର୍ବାଣିରେ ସର୍ବାଗ୍ରେ ଅଗ୍ରଣୀ

   ମୋ' ମାଟି ମାଆ ଓଡିଶା ,

ତା' ପାଣି ପବନ ତା' ଧୂଳିକଣାରେ

    ପୂରିଛି ଓଷାର ଭାଷା !

ନଦୀ, ମହାନଦୀ,ପାହାଡ଼ ,ଝରଣା ,

   ମହୋଦଧି , ତା'ର ବେଳା ,

ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଧଉଳି ପାହାଡ଼

   କୋଣାର୍କର ଚାରୁକଳା !

    

ଗାଆଁଦାଣ୍ଡ ଦେଇ ଚାଲି ଯାଉଥାଏ

    ଆମ ଓଡିଆଣୀ ବୋହୂ ,

ମଥାରେ ସିନ୍ଦୂର ପାଦରେ ଅଳତା

   ସରମୀ ! ସାଧବବୋହୂ !!

ବାର ମାସେ ତେର ପରବ ପାଳଇ

    ଓଡ଼ିଆଣୀ ଭୁଆସୁଣୀ ,

ଝୋଟି,ଚିତା ତା'ର ନାହିଁ ପଟାନ୍ତର

   ରଙ୍ଗୋଲି , ରଙ୍ଗର ଖଣି !

ରଙ୍ଗୋଲିର ରଙ୍ଗ ନୁହେଁ ସାଧାରଣ,

   ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀର ପ୍ରତୀକ ,

ମମତା-ମୁରୁଜେ  ଛିଞ୍ଚି ଦେଇଥାଏ

    ମାତୃପ୍ରୀତିର ମହକ !

ରଙ୍ଗୋଲି ବକ୍ଷରେ ରଚେ ବର୍ଣ୍ଣମାଳା,

    ଜାତି ସଂସ୍କୃତିର ବାର୍ତ୍ତା ,

କୀର୍ତ୍ତି, ଐତିହ୍ୟର  ସ୍ୱୟଂ ଚିତ୍ରଲିପି

   ଆଗାମୀ ଯୁଗ ନିର୍ମାତା !

ମାଆ ବୋଲି ଥରେ ଡାକିଦେବା ପାଇଁ

    ଜାଗେ ମନେ ଅଭିଳାଷ ,

ସେଇ ଅଭିଳାଷ   ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ରୂପେ

     ଝରାଇଦିଏ ଆଶିଷ ।

ମାଆ ଲୋ ! ମମତା ପଣତରେ ତୋ'ର

     ମାତୃତ୍ୱର ମହାତୀର୍ଥ ,

ତୋ' ପରି ଚରିତ୍ର  ପାଇ ହୋଇଥାଏ

     ଉତ୍କଳ ମାଟି କୃତାର୍ଥ !

ସ୍ମୃତିସ୍ତମ୍ଭ ହୋଇ   ରହିଯିବ ତୋ'ର

    ରଙ୍ଗୋଲିର ହସ୍ତାକ୍ଷର ,

ସାଧାରଣ ଆଖି   ପାରିବନି ଦେଖି

   ଏ ରଙ୍ଗୋଲି ଅନ୍ତଃସ୍ବର ।

ରଙ୍ଗୋଲି ରୂପରେ  ଉତ୍କଳ-ଦୁହିତା

     ଚିତ୍ରଗୀତି, ଚିତ୍ରାଙ୍କନ ,

ହସ୍ତାକ୍ଷର ରୂପେ  ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ

    ଦିଏ ଶତ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ।

ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ନୁହେଁ ସୀମିତ ସଂକଳ୍ପ

    ସୀମାହୀନ ନାମାଙ୍କନ ,

ନାରୀ ଜାତି ପାଇଁ ପ୍ରମୁଖ ପ୍ରେରଣା

    ସଂସ୍କୃତିର ସଂସ୍ଥାପନ !

ଧନ୍ୟ ଗୋ ଉତ୍କଳ ! ଅବିକଳ୍ପ ତୋର

     ଉତ୍କଳୀୟ ପରମ୍ପରା ,

ସେ ପରମ୍ପରାର  ଅଦମ୍ୟ ପ୍ରେରଣା

    ନାରୀ,ସିଏ ବସୁନ୍ଧରା !