ମୁଁ ପିଞ୍ଜରାର ପଶୁଟିଏ

ମୁଁ ପିଞ୍ଜରାରେ ବନ୍ଦୀ ପଶୁଟିଏ

ଲୌହଶୃଙ୍ଖଳରେ ବନ୍ଧାପଡିଛି

ଜଳଜଳ କରି ବାହାରକୁ ଚାହୁଁଚି

ଦୁନିଆଁକୁ ଚିହ୍ନିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକରୁଛି

ବଡ ଅଡୁଆ ଏ ସଂସାର ଫନ୍ଦା

ୟାକୁ ବୁଝିବାଟା ବିଷମ ଧନ୍ଦା

ମୁକୁଳିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳିତ

ହେଲେ ଉପାୟଶୂନ୍ୟ , ପଥଶୂନ୍ୟ

ଏ ଜାଲିରେ ଘଷି ହେଇ ହେଇ

ମୁଁ ଆଜି ରକ୍ତାକ୍ତ

କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପ୍ରତିବାଦ ନାହିଁ

କାରଣ ମୁଁ ଅକ୍ଷମ

ପରାଧିନତାର ବେଡିରେ ଛନ୍ଦୀ ହୋଇଛି

କେହିକେହି ବିସ୍କୁଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ତ

କିଏ ଆଉ ପକେଇଦଉଛି

ଇଛା ନଥିଲେ ବି ସେଥିରେ ଖୁସି 

ହେବାକୁ ପଡୁଛି

ଭାଗ୍ୟର ବିଡମ୍ବନା

କିଏ ବା ଚାହେଁ ବନ୍ଦୀ ଜୀବନ ?

କହାର ବା ଇଛା ଦାସତ୍ୱ କରିବାକୁ ?

କେତେଦିନ ଆଉ ଚାବୁକ ପାହାର ଖାଇବି

ଆଉ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ ହେଉଥିବି

ପୁଣି ଲୁହ-କୋହକୁ ଚାପିରଖିବି

ଏମିତି କଣ ହାସ୍ୟାସ୍ପଦ ହଉଥିବି

ପରହାତ ଟେକାକୁ ଚାହିଁରହିଥିବି

ଏଠି ମୋ ଦୁଃଖର ଫରକନାହିଁ

ଅଧିକ ଖୁସି ହେଇପାରୁନି

କାରଣ ଏ ସମୟ ରହିବନି

ସୁଖ ବି କାହାପାଇଁ

ମାଗିଆଣିଥିବା ତୁଣ ସୁଡୁକାଏ ।

ମନରେ ରାଗ ବି ନାହିଁ

କାହାଉପରେ ବା ରାଗିବି

ନିଜ ଭାଗ୍ୟ ଛଡା କାହାକୁ ଦେବି ଦୋଷ

ତଥାପି ଇଛା ଏ ବେଡିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ

ନିଜର ଗୋଟେ ଦୁନିଆଁ ଅନ୍ୱେଷଣରେ

ଯଉଠି ନଥିବ ହିଂସା ଆଉ ମାୟା

ସବୁଜ ଲତା ଗହନରେ ଘୂରିବୁଲିବି

ନଥିବ କାହାର ଭୟ

ସ୍ୱାଧିନତାର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିବି

ଭୋକଉପାସ ହେଉ ପଛେ

ଏ ନର୍କରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଯାଏ ॥