ମୁଁ କଳ୍ପନା ମାରାଣ୍ଡି

ମୁଁ କଳ୍ପନା ମାରାଣ୍ଡି

ରେଭେନ୍ସା ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟରେ ବାଣିଜ୍ୟର ଛାତ୍ରୀ l

ମୁଁ ଠିକ ତୁମମାନଙ୍କ ପରି,

କଥା କହିପାରେ, ପଢ଼ିପାରେ ଆଗକୁ ବଢିପାରେ l

ମୁଁ ସାନ୍ତାଳୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଉଜ୍ଜଳଶିଖା

ସ୍ୱାଭିମାନୀ ମୁଁ, ହାରେନାହିଁ କେବେ

ହୁତ ହୁତ ଜଳେ ଅନବରତ

ସଦା ଦୀପ୍ତିମାନ ମୋ ଭିତରର ଜୀବନ୍ତ ସତ୍ତା l

ମୋ ପରି ଅନେକ ତୁମପରି ମଣିଷ

ଜିଅନ୍ତି ଜିଅନ୍ତା ଦଗ୍ଧୀଭୂତ ହୋଇ

ଲୁହାଠୁ ବି ଶକ୍ତ ଲହୁଲୁହ ପରି ବୋହିଯାଆନ୍ତି

ଭାସିଯାଏ ସବୁ ଅନ୍ତରର ଜ୍ୱାଳା ଅପମାନତକ l

ଅୟୁତ ସ୍ୱପ୍ନ ମାଖି ଚକ୍ଷୁ ରେ ଚିତ୍ତରେ

ଆସି ଦେଖେ ଶୁଣେ

ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ବ୍ୟଙ୍ଗାତ୍ମକ ଶୈଳୀ ତୁମର

ମୋ ନାମରେ, ରୂପରେ, କଥାରେ ଜାତିରେ l

ଅନ୍ତର୍ଭେଦି ଦେଖିଲନି ତ କଦାପି

ଜଟିଳତା କି ନିରୀହତା

ପଶ୍ଚାତେ କୁହା କୁହି କାନକୁହା କଥା

ଶବ୍ଦ ଗୋଟିଏ ଅନେକ ଯାତନାର ଗାଥା

'କୋଟା' 'କୋଟା' 'କୋଟା' l

ମୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ଲାଭ କଲି

ଆଗେଇଲି ଆଗକୁ

ପଛେ ଛାଡ଼ି ତୁମପରି ଅନେକଙ୍କୁ l

ମୁଁ , ମୁଁ ହେଇ ରହିଛି

ନାହିଁ କିଛି ମଖା ମଖି କୃତ୍ରିମତା

ତୁମର ଅନେକ ରୂପ

ପ୍ରସ୍ଥ ପ୍ରସ୍ଥ ଆବରଣ ରେ ଘୋଡା ଘୋଡ଼ି

ଫିଙ୍ଗା ଫିଙ୍ଗି କରି ଚାଲୁଛ

ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଖୋଳପା l

ମୁଁ କଳ୍ପନା ମାରାଣ୍ଡି

ଭୟ କରେ ନାହିଁ

ଆହ୍ୱାନ କରେ

ଆସ ମିଶିଯାଅ

ହାତଧର l

ତଥାପି,

ଯଦି ତୁମେ ବଡ, ମୁଁ ସାନ

ଘୃଣା କାହିଁକି??

ବଡରୁ ସାନ କାହିଁକି ହେଇଯାଉଛ?

ହୃଦୟକୁ କ୍ଷୁଦ୍ରକ୍ଷୁଦ୍ର କରି,

ନୀଚ୍ଚମନା ର ପରିଚୟ ଦେଉଛ l

ଦେଖ ମତେ

ମୁଁ ସାନରୁ ବଡ ହେଲି

ଚେତନାର ଦ୍ୱାର ମୋର ଉନ୍ମୁକ୍ତ

ନଇଁ ଯାଉନାହିଁ, ସଳଖଦୃଷ୍ଟି ମୋର

ମୁଁ ଓ ମୋର କୃତି, ବୃତ୍ତି ସଦା ତୁମ ସମକକ୍ଷ l

ହାଣିଥିଲ କେବେ କାଳର କରାଳ ବେଳାରେ

କ୍ଷତାକ୍ତ କରିଥିଲ ବାରମ୍ବାର

ଆଜି ହସ୍ତ ପ୍ରସାରି ଦେଖ ମୋ ଆଡେ

ଅପହଞ୍ଚ ସତରେ , ରହିଯାଅ l

ବନ୍ଦ କରିଦିଅ ପ୍ରହସନ

ମାନବିକତାର ପଥେ ଅଗ୍ରସର ହୁଅ

ଭାଙ୍ଗି ଟୁକୁଡାଟୁକୁଡା କରିଦିଅ

ମିଥ୍ୟା ତୁମ ମଣିଷ ମଣିଷ ଭିତର ବିଭାଜନ l

ମୁଁ କଳ୍ପନା ମାରାଣ୍ଡି

ମୂଳନିବାସୀ ଭାରତୀୟ

କାହିଁ ଲଜ୍ଜିତ ହେବି??

ମୁଁ ଗର୍ବିତ ମୋ ପାଇଁ

ମୋ ନିଜସ୍ୱ ନିଜତ୍ବ ପାଇଁ l

ମୁଁ ହାରି ନାହିଁ ହାରେ ନାହିଁ....

ସଦା ବିଜୟିନୀ, ମୁଁ ପ୍ରଖର ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ... l

ଲୋପା