ମୁଁ କାହିଁ ବାହା ହେବି ସେ ଝିଅକୁ

ମୁଁ କାହିଁ ବାହା ହେବି ସେ ଝିଅକୁ

ସାନ ଭଉଣୀ ଟେ ନାହିଁ ଯେ ତା'ର

ମତେ ଭିଣେଇ ଡାକିବାକୁ

ମୁଁ କାହିଁ ବାହା ହେବି ସେ ଝିଅକୁ ।

ଶାଳୀ ନାହିଁ ସିନା ଶଳା ଗୋଟେ ଅଛି

ମତେ ଶଳା ବିଧା ମାରିବାକୁ

ମୁଁ କାହିଁ ବାହା ହେବି ସେ ଝିଅକୁ ।

ମୋର ଏ ନିଷ୍ପତି ଶୁଣି

ଭାବି ଶଶୁରଙ୍କ ଘୁରିଲା ମୁଣ୍ଡ 

ଗୋଟେ ଯୋଇଁ ପାଇଁ ଏ ତେ ଯେ ହିନସ୍ଥା

ଦିଟା ଥିଲେ ତ ଆହୁରି ଦଣ୍ଡ ।

ଶାଳୀ ଭିଣେଇ ପ୍ରେମ ଆହା କି ମଧୁର

ଯାର ଥାଏ ସିଏ ଜାଣିଚି

ଶାଳୀ ନଥିବା ଘରେ ବାହା ମୁଁ ହେବିନି

ରୋକ୍ ଠୋକ୍ ମନା କରୁଚି ।

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର ଯାନି ଯଉତୁକ

ଲୋଡ଼ା ମୋର ଖାଲି ଶାଳୀ

ଶାଳୀ ନଥିଲେ ମତେ କିଏ ବୁଝେଇବ

ଯେବେ ଘରଣୀ କରିବ କଳି ।

ସାରା ଜୀବନ ମୁଁ ବାଡ଼ୁଅ ରହିବି

ହେବିନି କେବେ ମୁଁ ବାହା

ଶାଳୀ ନ ଥିବା ଘରେ ବାହା ହେବିନି

ମୋ ତ୍ରୀବାର ସତ୍ୟ ଏହା ।