ମୁଁ ଅନାଥ

ଜୀବନ ବାଟରେ ବାଟୋଇ ମୁଁ ଏକା 

ବାପା ମାଆ ମୋର କେହି ନାହିଁ

ଜୀବନ ବିତୁଛି ଏଇ ରେଳ ଷ୍ଟେସନରେ

ଯାତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ ମୁଖକୁ ଚାହିଁ l l

ନାହିଁ ଆଜି ମୋର ଘର ଦୁଆର

କିଏ ବା ଅଛି ଏଠି ମୋ ନିଜର

ନା ଅଛି ମୋର କେହି ସାଙ୍ଗସାଥୀ

ଖେଳିବାକୁ ମୋ ସାଙ୍ଗେ ଲୁଚକାଳି l l

 

ରେଳ ଷ୍ଟେସନରେ ବାସ ମୁଁ କରୁଛି 

ବୋତଲ ଗୋଟାଇ ପେଟ ମୁଁ ପୋଶୁଛି,

ସ୍ବପ୍ନ କେବେ ଦେଖି ନାହିଁ ଯାହା ମୁଁ ଶୁଣିଛି

ଏ ଦରିଦ୍ରକୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାର କଣ ଅଧିକାର ଅଛି l l

ଯାକ ଯାକମରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏ ସହର ବଜାର

ଜାଣି ହୁଏ ନାହିଁ ଏଠି ସଞ୍ଜ ଆଉ ସକାଳ

ଖାଇବାକୁ ମୁଠେ ମିଳିଗଲେ ଏଠି

ସୋଇଯାଏ କେଉଁ କଡରେ ଆଉଜି l l