ମୁକ୍ତିର ଦ୍ଵାର

ମଣିଷ ହୃଦୟ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଥାଏ

     ସେନେହ ଡୋରିର ମିଛ ସମ୍ପର୍କେ ,

ମିଛ ମାୟା ମୋହ ବୁଝିବ ବା' କାହୁଁ

     ପାପ,ପୁଣ୍ୟ ଇଶ୍ୱରୀୟ ବିତର୍କେ ।

        

ସତ୍ୟ ସୂରୁଜରେ ମିଥ୍ୟା ରଜନୀରେ

      ସତ୍ୟର ସ୍ୱରୂପ ଚିତ୍କାର କରେ ,

ତଥାପି ଏ' ମନ ମାୟା ବନ୍ଧନରୁ

      ମୁକୁଳି ପାରେନି ପାପ ଅନ୍ଧାରେ।

ଗର୍ବ, ଅହଙ୍କାର ଗହଣା ଭିତରେ

      ଶୁଦ୍ଧ ସୁନା ଲାଗେ ବେଙ୍ଗି ପିତ୍ତଳ ,

ସମ୍ପର୍କ ଘାଟରେ ପ୍ରକୃତି, ପୁରୁଷ

       ସନ୍ତାପିତ ହୃଦେ ଢାଳେ ଗରଳ ।

ମୋର ମୋର ବୋଲି ମୃଗତୃଷ୍ଣା ପଛେ

      ମୁଁ' କାର ଚିତ୍କାରେ ଦଉଡି ଥାଏ ,

ତୃଷା କି ମେଣ୍ଟିବ ମାୟା ମରୁବାଲି 

   ଶେଷେ ହା'ହା'କାରେ ଜୀବନ ଯାଏ ।

ମୋର, ମୋର ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ଏଠି

     ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏ ମାୟା ସଂସାର ,

ମଲା ଦୁଇ ଘଡ଼ି ଶବ ବୋଲି କହି

    ଦୂରେ ଠିଆ ହେବେ ଲୋକେ ନିଜର ।

ତୋର, ମୋର ଭାବ ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏ

      ମୋହ ଭରା ଏଇ ମାୟା ସଂସାର ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଡୋରି'ରେ ସଭିଏଁ ତ' ବନ୍ଧା

       ପ୍ରକୃତରେ କେହି ନୁହେଁ କାହାର ।

ଆସିଛନ୍ତି ଏକା ପ୍ରଭୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ

      ଯିବା ବି' ତାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ହେଲେ ,

ଭୋଗାଭୋଗ ସବୁ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଲିଖନ 

        ବାହୁଡ଼ିବେ ସର୍ବେ ଖେଳ ସରିଲେ ।

 ଜୀବ ଥିବା ଯାଏ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

       ଆଶା, ନିରାଶାର ଭାବ ସମ୍ଭାର ,

ତର୍କ, ବିତର୍କର ସବୁଠୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ

     ଏକା ରାମ ନାମ ମୁକ୍ତିର ଦ୍ଵାର ।

ହରେ କୃଷ୍ଣ, ହରେ କୃଷ୍ଣ, କୃଷ୍ଣ, କୃଷ୍ଣ ହରେ ହରେ

ହରେ ରାମ, ହରେ ରାମ, ରାମ, ରାମ , ହରେ ହରେ।