ମୁକ୍ତିପଥ

ଆରମ୍ଭ ହୁଅଇ ଯେଉଁଠାରୁ, ପୁଣି 

ଅନ୍ତହୁଏ ସେଇଠାରେ, 

"ଠ" ମୁଣ୍ଡୁଳାରେ ଘୂରି ବୁଲୁଥାଏ

ପଡି କାଳର ଚକ୍ରରେ।

ନ ବୁଝି ପାରଇ ଜୀବନ ରହସ୍ଯ

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ବାରମ୍ବାର,

ମାନବ ଜୀବନ ହୁଏ ଅକାରଣ

ମନୁ ନ ଛାଡେ ବିକାର ।

ମାନବରୁ କୀଟ, କୀଟରୁ ଉଦ୍ଭିଦ, 

ଉଦ୍ଭିଦରୁ ପଶୁ ଯାଏ,

ମାନବ ଜୀବନ ପାଇବା ପାଇଁକି

ଚୌରାଅଶି ଯୋନି ପାଏ ।

ଏହା ଜାଣିଶୁଣି ତେବେ ବି ମନୁଷ୍ଯ 

ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର ଭରି,

ପର ଧନ ଲୁଣ୍ଠି ପର ତଣ୍ଟି ଚିପି

ଲୋଭ ମୋହେ ରହେ ପୂରି ।

ଯୋନିଜନ୍ମା ପୁଣି ହେବ ଭୁଲି ଭାବେ

ଏଇଟା ଶେଷ ଜୀବନ

ଆମୋଦପ୍ରମୋଦେ କାଟିଦେବ ଦିନ 

ରହିଥିବାଯାଏ ପ୍ରାଣ ।

 

ମୁକ୍ତିପଥ ହୁଡି ଅଜ୍ଞାନବଶତଃ

କାମନାରେ ବଶୀଭୂତ, 

ଭାବୁଥାଏ ଏହା ସଂସାରର ଖୁସି

ଆଉ ନାହିଁ କିଛି ସତ୍ଯ ।

ରେ ମୂଢ ମାନବ ଥରୁଟିଏ ଭାବ

ଆତ୍ମା ତୋ ଭିତରେ ଅଛି,

ଆତ୍ମଜ୍ଞାନ ପାଇ ପାରିଲେ ଜୀବନେ

ସଂସାରରେ ନାହିଁ କିଛି ।

କରୁଥିବ ଯଦି ପରମାତ୍ମା ଭାବ

ମୁକ୍ତିପଥ ପାଇଯିବ,

ଜୀବନଜଞ୍ଜାଳୁ ଛୁଟି ମିଳିଯିବ

ଭଜିଲେ ରାଧାମାଧବ ।