ମୃତ୍ୟୁଯାତ୍ରୀ

ମୃତ୍ୟୁ ପଥର ପଥିକ ଅଟେ ମୁଁ 

ନାମ ମୋର ମୃତ୍ୟଯାତ୍ରୀ 

ମୃତ୍ୟୁର ତୀର୍ଥେ ମୁକ୍ତି ଲାଳସାରେ

ସାଜିଛି ମୁଁ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ।

ନାହିଁ ମୋର ନାମ ନାହିଁ ମୋ ଧରମ

ନାହିଁ କେହି ବନ୍ଧୁ ପରିବାର

ଆସିଥିଲି ଏକା ଯାଉଛି ମୁଁ ଏକା

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ସାଥି ସହୋଦର ।

ଧର୍ମ ନାମେ ନିତି ଝରଇ ରୁଧୀର

ତୀର୍ଥ ପାଲଟିଛି ମୃତ୍ୟୁପୁର

ମଣିଷ ବୁଝେନା ମାନବୀୟ ସତ୍ତା

କରିଚାଲେ ନୂଆ ବ୍ୟଭିଚାର ।

ନିଃସ୍ଵ ଜୀବନେ ଶେଷ ଆଶା ବୁଣି

ମୃତ୍ୟୁ ଡାକେ ଅତି ନୀରବରେ

ଶେଷ ଯାତ୍ରାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରି

ଶୋଇଯାଅ ଆସି ମୋ କୋଳରେ ।

ତୁଟିଯିବା ପରେ ଜୀବନର ମୋହ

ଥିଲା ଯେତେ ଆଶା ଅଭିଳାଷା

ମୃତ୍ୟୁଯାତ୍ରୀଟିଏ ପାଲଟି ଆଜି ମୁଁ 

ଖୋଜିବୁଲେ ମୃତ୍ୟୁ ପରିଭାଷା ।

ଯେତିକି ଦେଖିଲି ଜୀବନର କାୟା 

ମିଛ ମାୟାରେ ତ ଭରପୂର

ମୃତ୍ୟୁର ପଥରେ ନାହିଁ ତ ଛଳନା

ନାହିଁ କଳଙ୍କିତ କଳେବର ।

ତେଣୁ ମୁକ୍ତି ପଥେ ଏହି ମୋର ଯାତ୍ରା

ମୃତ୍ୟୁ ହିଁ ମୋର ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳ

ମୃତ୍ୟୁଯାତ୍ରୀ ମୁହିଁ ମୃତ୍ୟୁର ସନ୍ଧାନେ

ବୁଲୁଅଛି ଆଜି ଦ୍ଵାର ଦ୍ଵାର ।