ମୃତ୍ୟୁ

ମୃତ୍ୟୁ ଜୀବନର     ଅନ୍ତିମ ଠିକଣା

    ଏହି ଭବ ପାରାବାରେ,

ଜୀବନର ଦୀପ     ହୁଏ ନିର୍ବାପିତ

    ଭେଟ ହେଲେ ତା ସାଥିରେ ।

ଆତ୍ମାର ବିଚ୍ଛେଦ    ଶରୀରରୁ ହେଲେ

     ମୃତ୍ୟୁ ଶବ୍ଦ ଉତ୍ପନ୍ନ,

ପଞ୍ଚଭୂତ ତନୁ       ପଞ୍ଚତତ୍ତ୍ୱ ମଧ୍ୟେ

    ହୋଇ ଯାଏଟି ବିଲୀନ ।

ତିନିହାତ ଭୂମି    ଶେଷେ ମିଳିଥାଏ

    ତା' କୋଳେ କଲେ ଶୟନ,

ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବା    ସର୍ବ ଜୀବଗଣ

    ମୃତ୍ୟୁ ପଛେ ଧାବମାନ ।

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପେ    ମୃତ୍ୟୁଟି ପ୍ରକାଶେ

   ମୃତ୍ୟୁ ଲୋକ ଯେଣୁ ଏହା

ତଥାପି ମାନବ   ମାୟାଜାଲେ ପଡି

  ଅମରତ୍ବ ଇଚ୍ଛେ ଆହା ।

କର୍ମମୟ ଏହି    ଜୀବନରେ ମୃତ୍ୟୁ

   ଟାଣେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ଗାର

ସୁକର୍ମ,କୁକର୍ମ   ଘେନି ପୁନର୍ଜନ୍ମ

   ହେଉଥାଏ ବାରମ୍ବାର ।

ସ୍ୱୟଂ ଜଗନ୍ନାଥ   ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠରେ

   ଛାଡି ନିଜ କଳେବର

ଚେତେଇ ଦିଅନ୍ତି   ସାରା ସଂସାରକୁ

   ମୃତ୍ୟୁ ଏଠି ଧ୍ରୁବ ସାର ।

ଆସିଲା ବେଳରେ  ହସ୍ତ ଥିଲା ଶୂନ୍ୟ

   ଯିବା ବେଳେ ଥିବ ଶୂନ୍ୟ ;

ଗୋବିନ୍ଦ ସେବାରେ   ନିଜ ଜୀବନକୁ

   କରୁଥାଅ ସଦା ଧନ୍ୟ ।

ସଦଗୁରୁ ସେବା   କର ହେ, ମାନବ !

    ଜାଣିବ ମୃତ୍ୟୁ ରହସ୍ୟ

ସେ ରହସ୍ୟ ଜାଣି   ଗୁରୁ ଆଶୀର୍ବାଦେ

   ବୈକୁଣ୍ଠେ କରିବ ବାସ ।