ମୃତ୍ୟୁ ତୁମେ ବଳୀୟାନ

ତୁମରି ହାତର ଶୀତଳ ପରଶ

ଛୁଇଁଲେ ଜୀବ ଶରୀର

ଆଉ ସେ ଉଠିବା ଦେଖି ନାହିଁ କେହି

ପଡ଼ିଯାଏ ହା ହା କାର l

ଫୁଲ ପରି ଜୀବନକୁ କଣ୍ଟା ବୋଝ

ଭାବି ଭାବି ପ୍ରାଣୀ ଡରେ

ଜଣାପଡେ ନାହିଁ କେତେବେଳେ ଆସି

ପହଞ୍ଚି ଯାଅ ପାଖରେ l

ଯେତେ ଦମ୍ଭ, ଗର୍ବ, ମାନ, ଅଭିମାନ

ସବୁ ହୋଇଯାଏ ଶେଷ

ମଶାଣି ଯୁଇରେ ଜଳି ପୋଡି ସବୁ

ହୁଏ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ l

ଧନୀ କି ଗରୀବ ସୁଖୀ ଅବା ଦୁଃଖୀ

ତୁମେ କିଛି ଦେଖିନାହିଁ

ଏଇ ସଂସାରରେ ତୁମରି ଅପେକ୍ଷା

କିଏ ବଳୀୟାନ କୁହ ?