ମୃୃୃୃୃୃୃୃୃୃୃତ୍ଯୁ

ଜନମରୁ ମରଣର ଦୂରତା ଯେ କମ୍ ,

ଜୀବନଟା ଜଳବିନ୍ଦୁ ବୁଦବୁଦ ବମ୍ |୧|

ଆନନ୍ଦର ସୀମା ଡିଏଁ ଜନମର ମଜା,

ଦୁଃଖଶୋକ ଭରିଦିଏ ମୃତ୍ୟୁପଥ ସଜା |୨|

ମୃତ୍ଯୁ ଆସେ ସନ୍ତର୍ପଣେ ଝରକାର ପଥେ,

କବାଟକୁ ଖୋଲିଦେଇ ଚାଲିଯାଏ ରଥେ | ୩|

ଜୀବନକୁ ଅଟହାସ୍ଯ କରୁଥାଏ ମୃତ୍ଯୁ,

ଯନ୍ତ୍ରଣାର କଷାଘାତ କରୁଥାଏ ଶତ୍ରୁ |୪|

ମୃତ୍ଯୁପଥ ସହଚର ରୋଗଶୋକ ଲୁହ,

ନଜଳିବି ଜାଳିଦିଏ ହୃଦୟର କୋହ |୫|

ଶେଷେ ପୁଣି ଆସିଯାଏ ମୃତ୍ଯୁପରି ସାଜି,

ଉଡ଼ିଆସି ନେଇଯାଏ ଜୀବନକୁ ଭାଜି |୬|

ଚିରସତ୍ଯ ଚିରନ୍ତନ ମୃତ୍ଯୁସତ୍ଯ ଏକା,

ସେପଥରେ ହଜିଯିବା ରାମନାମ ପକ୍କା |୭|