ମୋର ଘରବାଲି

ମୋର ଘର ବାଲି ନହକା ତା ଚାଲି

    ହାତେ ଓଢ଼ଣୀ ତା ମୁଣ୍ଡେ

ଧିରେ କୁହେ କଥା  ତଳକୁ ତା ମଥା

    ଧାରୁଆ ଇସ୍ପାତ ଖଣ୍ଡେ ।

ଦୁଇ ପଟେ ଧାର    ଅଟଇ ତାହାର

    ଦିଶେ ଖାଲି ଦାଉ ଦାଉ

ନ ଗଲେ କଥାରେ ମହଙ୍ଗା ଯେ ପଡେ

     ସହି ହୁଏ ନାହିଁ ଭାଉ ।

ବୋପାଟି ତାହାର ଅଟେ ହାବିଲଦାର

     ଭାଇଟି ତାର କିରାଣୀ

ଚାକିରିଟେ ନାହିଁ    ବେକାରଟେ ମୁହିଁ

     ଛନ୍ଦି ଦେଲେ ତାକୁ ଆଣି ।

ରୋଷେଇ ଶିଖିନି    ବାସନ ମାଜେନି

     ସଫା କରେନି ତା ଲୁଗା

ଘର ଓଳେଇବା      ବହୁ ଦୂର ଅବା

     ଚାଲିଲେ ଦୋହଲେ ଜାଗା ।

ନାହିଁ ତାହା ପାଇଁ     ବ୍ଲାଉଜଟେ କାହିଁ

      କମ୍ପାନୀ ହୋଇନି ଖୋଲା

ଗଲା ସନ ଏଠି      ମିସ୍ତ୍ରୀଟିଏ ଡାକି

      ଦୁଆର କରିଲି ମେଲା ।

ବସିବ ଓଳିଏ      ଖାଇବ ଥାଳିଏ

      ଚିହ୍ନିଛି ଏକା ତା ପେଟ

ଉଠିବା ବେଳକୁ     ଧରି ତା ହାତକୁ

      ନିତି କୁହେ ଉଠ ଉଠ ।

ଏହି ଭଳି ଭାଗ୍ୟ  ମିଳିଲେ ସୌଭାଗ୍ୟ

     ମଣେ ତା ପତି ଦେବତା

ଗୋଟେ ଉପକାର    ହେଉଥିବ ତାର

      ହଜେ ବହୁମୁତ୍ର ସତ୍ତା ।