ମୋହନ

ମୋହନ ଫସିଛି ମୋହିନୀ ପ୍ରେମରେ

ନାହିଁ ତାର ନିସ୍ତାର।

କେତେଯେ ଆଳାପ ଧନ ସୁନା ଡାକ

ଦେଖି ମୋହନ ପାଗଳ।

ମୋହନ ମନରେ ପ୍ରେମ ଲଡୁ ଫୁଟେ

ଦେଖି ମହିନୀ ର ହସ।

ମରୀଚିକା ପଛେ ଧାଇଁଲେ ମୋହନ

ହେଇ ଯିବ ତୋର ଶେଷ।

ମୋହନ ନିଜକୁ ନୀଳକଣ୍ଠ ଭାବି 

ପାନକରେ ପ୍ରେମ ବିଷ।