ମୋ ସାହିତ୍ୟର କିମ୍ବଦନ୍ତୀ

ମୋ ସାହିତ୍ୟ ନୁହେଁ ଏମିତି ବହି

ଲେଖି ଦେଲେ ସରିଯିବ,

ମୋ ସାହିତ୍ୟ ନୁହେଁ ଏମିତି କାବ୍ୟ

ପଢ଼ି ଦେଲେ ମାନେ ରହିଯିବ,

ମୋ ସାହିତ୍ୟ ଗୋଟେ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ

ସବୁ ବେଳେ ନୂଆ ଲାଗୁଥିବ। ।

ଭାଷା ନାହିଁ ମୋର 

ଜାତୀୟତାବାଦ 

ଅମର କୋଷ ରେ ଲେଖା,

ମନ ର କଥା କୁ ସାହିତ୍ୟ ଭାଷାରେ 

ପ୍ରକାଶ କରେ ମୁଁ ଏକା ।

ଯିଏ ବା ଭୁଲିଛି

ଭୁଲିବାକୁ ଦିଅ 

କର ନାହିଁ ପ୍ରତିବାଦ,

ମନ ର କଥା କୁ 

ମନରେ ମାରି 

ଆସୁଥାଅ ଦିବାରାତ୍ର ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ଲେଖକ

ନୁହେଁ ମୁଁ କବି,

ଯାହା ମୁଁ ଲେଖଇ

ମନ ରୁ ଭାବି ।

କାହା ମନେ କଷ୍ଟ

ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମୋ ନୁହଁ,

ଭାବନା ସହ ଖେଳି

ଅନ୍ୟ କୁ ବଞ୍ଚାଇ

ମରେ ମୁଁ ଜଳିଜଳି ।

ମୋ ସାହିତ୍ୟ ର କିମ୍ବଦନ୍ତୀ

ସେ ଭରା ମଧୁପ୍ରୀତି

କାବ୍ୟ କବିତାର ଚୁମ୍ବନ 

ଭରିଦିଏ ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ସ୍ମୃତି ସତେ ଅପାସୋରା 

କେବେ ହୁଏନା ପୁନରାବୃତ୍ତି ,

କି କାହା ଆଗେ 

ହୁଏନା ଆବୃତ୍ତି ।

ସାହିତ୍ୟ ର ଯୌବନ 

ବରିଷ୍ଠ ଲୋକଙ୍କ ଦାନ,

ତାଙ୍କରି ପରିଶ୍ରମ 

ଆମ ପାଇଁ ସମ୍ମାନ ।

କବିବର ରାଧାନାଥ 

ଆଧୁନିକ ସ୍ରଷ୍ଟା ଭାବେ ଖ୍ୟାତ ,

ଚିଲିକା , ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା 

ତାଙ୍କ ସ୍ବରଚିତ କବିତା ।

ଓଡ଼ିଶା ର ଓଷା ବ୍ରତ

ସାହିତ୍ୟ ରେ ଲିପିବଦ୍ଧ

ପାଲା ହେଉ ଅବା ସଙ୍ଗୀତ 

ସବୁ ସାହିତ୍ୟ ସହ ଜଡ଼ିତ ।

ସାହିତ୍ୟ କେବେ ମରେନା

ସମାଜ ରେ ରୁହେନା,

କବିର ମାନସ ପଟରେ 

ହୋଇଥାଏ ସେ ଚିହ୍ନା । ।