ମୋ ଓଡ଼ିଶା

ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ଓଡ଼ିଶାବାସୀ

ରଖିଛ କି ମନେ ଆଜି 

ଯେଉଁ ମୌନମୁନି ର ତନ୍ତ୍ର ସାଧନେ

ଦିନେ ଜାଗ୍ରତ ହେଇଥିଲେ ପୁରବାସୀ ।

ଧରଣୀ ବିଦାରି ଯାହାର ଡାକରେ

ଉଠିଥିଲା ଶତ ସହସ୍ର ଭୁଜା ଏକସାଥେ

କଙ୍କାଳ ଦେହେ ଭରିଦେଲେ ବଳବୀର୍ଯ୍ୟ

ଲହୁରେ ଲୁହରେ ଅଙ୍କା ହେଇଗଲା ଉତ୍କଳ ମାନଚିତ୍ର ।

ଛିଣ୍ଡାଇ ଶୃଙ୍ଖଳ ଉଠିଲା ଦୁର୍ବଳ ଯେଦିନ

ମାଟିରେ ମିଶାଇ ନିଜ ଦେହ ସେଦିନ ସେ ବୀର

ଗଢି ଦେଇଗଲେ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ଓଡ଼ିଶା ଭୂଇଁ

ପୂର୍ବ ଆକାଶେ ଆସିଥିଲା ନୂତନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁ ।

କାହିଁ ଗଲେ ସେଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଗଣ

ଯାହାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଲଭିଲା ଅମରତ୍ୱ

ନତ ମସ୍ତକେ କର ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଣିପାତ

ନିଷ୍ଫଳ ନଯାଉ ସେମାନଙ୍କ ବଳିଦାନ ।

ବଳିଷ୍ଠ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ମାନଙ୍କର ଆମେ ଆଟୁ ଉତ୍ତରଦାୟଦ

ଭାଷାକୁ ଆମର କରିବା ସବୁଠୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ଯାହାର କଳା ସଂସ୍କୃତି ସ୍ଥାପତ୍ୟ ସାରା ବିଶ୍ଵେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ

ସେ କି ହେଇପାରେ କେବେ କଙ୍କାଳସାର ।