ମୋ ମାଁ

ସର୍ଗ ଠାରୁ ବଡ ଆକାଶ ଠୁ ବେଶି

ସମୁଦ୍ରର ସେ ଅଟେ ଜଳରାଶି ।

ତା ପଣତକାନି ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ନେତ

ବିିପଦେ ଆମକୁ ରକ୍ଷା କରେ ସେତ ।

ଭାବେ ନାହିଁ ସେ କାହାକୁ ବି ପର

କରୁଣାମୟୀ ସେତ ଦୟାର ସାଗର ।

ତା ପାଦରେ ଥାଏ ସରଗର ସୁଃଖ

ଦୂୂରତା ବି ଲାଗୁଥାଏ ପାଖ ।

ଗାଳି ମାଡ ଦେଇ ସପନ ଦେଖାଏ

ବୁୁଝେ ମୋର ସବୁ ଅଳି ।

ଦୁୁଃଖ କଷ୍ଟ ଆସିଲେ ବି ବଞ୍ଚିବା ଶିିଖାଏ

କଷଣେ ନ ଯାଏ ଡରି ।