ମୋ ବିନା ତୁମ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ

ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବୋଲି ମଣୁଛ କାହାକୁ ?

ପାରିବ କି ଦେଇ ଏ ପ୍ରଶ୍ନର ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର

ହେ ସଭ୍ୟ ସମାଜର ତଥାକଥିତ ନରନାରୀଗଣ!

ନା,ବୋଧେ ନାହିଁ ଏ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର

ସେଥିପାଇଁ ଘୋଟିଗଲା,

ନୀରବତାର କଳାବାଦଲ।

କାରଣ,

ଜାଣନାହିଁ ବୋଧେ ତୁମେ

ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଉ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣର ସମାହାରେ

ଗଢା ଏଇ ଆମ ଜୀବନ।

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସର୍ଜନାରେ

କହିପାରିବ କି କେ ଅଟେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ?

ନିରେଖି ଦେଖ ସେ ନୀଳାଭ ଗଗନକୁ,

ତାରାଶଶୀ ବିନା ହୋଇପାରିବ କି ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ,

ନା ଚନ୍ଦ୍ରମା ବିନା ଚନ୍ଦ୍ର ହୋଇପାରିବ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ। 

ଧରା ସ୍ପର୍ଶ ବିନା ବାରି ହୁଏ କି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ,

ନା ସାଗର ବିନା ତଟିନୀ ହୋଇପାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ।

ବିନା ରବି ତେଜେ ପଦ୍ମ ହୋଇପାରେ କି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ,

ନା ସବୁଜିମା ବିନା ଶୋଭା ପାଇବ କାନନ।

ତେଣୁ ହେ, ପ୍ରଗତିଶୀଳ ସମାଜ!

ସବୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲାଗିଲେ ବି

ବାସ୍ତବରେ ଏଠି କିଛିଟା ଅପୂର୍ଣ୍ଣ।

ଏଠି ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଉପଭୋଗ ପାଇଁ

ଅମାବାସ୍ୟାକୁ ତ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ,

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତା ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତାର

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତାକୁ ତ ଡେଇଁ ଯିବାକୁ ହେବ।