ମୋ ଭାରତ

ତୁ ନେବୁ.... ନେଇ ଯା...

କେତେ ଥର ମୁଣ୍ଡକୁ ମୋ'ର

ମୁଁ ତ ଶହୀଦ ହେବା ପାଇଁ

ଆସୁଥିବି ବାରମ୍ବାର,

ଗୁଳି ଖାଇଲି ଛାତିରେ

ନଅ ମାସର ଗର୍ଭବତୀ ସ୍ତ୍ରୀ ମୋର

ନା ମୋର ଦୁଃଖ ଥିଲା

ନା ସେ ଲୁହ ଝରାଇ ଥିଲା

ଗର୍ଭର ପୁଅ ମୋର ସଲାମ

ମୁଦ୍ରା ରେ ପହଁରୁ ଥିଲା ।

କାଲି ସେ ବାପ 

ତା ପୁଅକୁ କାନ୍ଧରେ ନେଲା

ଆଖି ତ ଲୁହରେ ଭରା ଥିଲା

ହେଲେ ଛାତିଟା

ଛପନ ଇଞ୍ଚର ଚଉଡ଼ା ଥିଲା।

ଏ ଖାଲି ଏକ ଭୂମି ନୁହେଁ

ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ମଞ୍ଚ ଏ ଦୁର୍ବଳ ନୁହେଁ

ଏ ମଞ୍ଚକୁ ରଙ୍ଗାଇଛି

ସୁଭାଷଙ୍କ ରକ୍ତ

ମା କହିଥିଲା"ରଖିବୁ ଭାରତର ଟେକ"

ତାବିଜ, ଲକେଟ୍,ମୌଲୀ 

ଲଢିବାରେ ସାହାରା ‌ହେଲା

ମା' ର ଆର୍ଶୀବାଦ ବି 

କୋଉ କମ୍ ଥିଲା।

ଏବେ ଶୁଣ ସୀମା ସେପାରିରୁ

ବନ୍ଧୁ ର ବନ୍ଧୁକ ମୁଁ

ଭଉଣୀ ର ଵାରୁଦ ମୁଁ

ଧ୍ୱଜ ର ତିନି ରଙ୍ଗ ମୁଁ

ଗଙ୍ଗା ର ପବିତ୍ରତା ମୁଁ

ଚାଲିଛି ସତସିଂହର

 ମହାନାଦ ନେଇ

ଆଉ

ତୁ ନେବୁ.... ନେଇ ଯା

ମୁଣ୍ଡକୁ ମୋ'ର

ମୁଁ ଲଢ଼ୁଛି....ଲଢୁଥିବି ବାରମ୍ବାର।