ମନର କ୍ଷତ ଶୁଖେନା

ଜୀବନ ପାଇଛେ ଦିନେ ମିଶି ଯିବା

ଏଇ ମାଟିରେ

ସମୟର ସହ ତାଳ ଦେଇ ଚାଲିବା 

ପଥ ଆଗ୍ରହରେ ।

ଏ ମଧ୍ୟବର୍ତ୍ତୀ ଅବସ୍ଥାରେ ନୟନେ ଭରେ

ସୁଖ ଦର୍ଶନର ତୃଷା

ମାୟା, ମୋହ ଓ ଭୋଗର ସଂସାରରେ

ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ରହେ କିଛି ଆଶା ।

ସମୟ ଚାଲିଛି, ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ 

ଓ ଭବିଷ୍ୟତ,

ବର୍ତ୍ତମାନ ଗଢ଼େ ଅତୀତ ଭିତ୍ତିରେ 

ସ୍ବପ୍ନର ଇମାରତ  ।

ଶରୀରର କ୍ଷତ ପୁରି ଯାଏ ସିନା 

ମନର କ୍ଷତ ଶୁଖେନା

ଅତୀତର କ୍ଷତ ହୃଦୟେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ 

ରହେ ଶାନ୍ତି ମିଳେନା ।

ଅତୀତର ସେଇ ଘଟଣା ସମୁହ 

ତ ସ୍ମୃତିରେ ରହିଯାଏ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଥିଲେ ସୁଖ ଆଣେ, ଦୃଢ଼ 

ନରହିଲେ ଦୁଃଖ ଭରିଦିଏ ।

କିପରି ମେଲିବ କୁହ ନାଆ ସାତ

ଦରିଆ ଯିବାକୁ

ହେବ ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା ଯେତେକ 

ତିଆରି କରିବାକୁ ।