ମଣିଷତ୍ୱ ଓ ବିଶ୍ବାସର ମାନଦଣ୍ଡ

ସମ୍ପର୍କର ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ସତ୍ୟ ଅଟେ କଷ୍ଟ,

ତାକୁ ଅତୁଟ ରଖିବାରେ,

ଭିନ୍ନ ନୀଡ଼, ହେଲେ ଆତ୍ମୀୟତା ଏତେ ଗଢା

ହୁଏ, ଯାହା ଅନୁଭବର ବାହାରେ।

ନିଜକୁ ବଡ ବୋଲି ପ୍ରତିପାଦନର ଇଛା ଓ

ଲାଳସା, ଜଗତରେ ନୂଆ ନୁହେଁ

ଦୁଃଖକୁ ସୁଖ, କଷ୍ଟକୁ କର୍ମ ମନେ ନ କରି

ଚାଲିଲେ ସମ୍ପର୍କ ତୁଟି ତ ଯାଏ ।

ଗତି କଲେ ରହି ସ୍ୱାର୍ଥରୁ ଉର୍ଦ୍ଧରେ,ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିକୁ 

ପାଳନରେ ଓ ପ୍ରେମମୟରେ

ଗଢି ତୋଳିବ ସୁଖର ସୌଦାଗର, ରହିଲେ

ଆବଦ୍ଧ, ଥିବା ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖାରେ ।

ଭଲ ମଣିଷ ଖୋଜେ ଭଲ ମଣିଷକୁ, ମଣିଷତ୍ୱ

ଓ ବିଶ୍ବାସର ମାନଦଣ୍ଡରେ,

ମାନ-ମାପିବାରେ ଅକ୍ଷମ ହୋଇଲେ ମଣିଷ,

ଅଶାନ୍ତିର ନର୍କ ଭୋଗିବାକୁ ହୁଏରେ ।