ମଣିଷ

ଷଠିଘରେ କୁଆଁ କୁଆଁ ,ଉହ୍ମେଇ ଭର୍ତ୍ତି ନିଆଁ

ମଣିଷ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ

କେତେ ଯତ୍ନ କେତେ ବେଭାର ଭରପୁର ଆଚାର

ମଣିଷ ପାଇଁ ସମ୍ଭବ ।

ଲାଳନ ପାଳନ ପାଇଁ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ ନେଇ

ମଣିଷର ହୁଏ ଉଦ୍ଧବ

କେତେ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପାଇ ବଡ଼ ହୁଏ ଯିଏ

ବଡ଼ ହେଲେ ଚିହ୍ନେ ସମ୍ପଦ ।

କିଏ ମୋର ବନ୍ଧୁ ସଖା ସହୋଦର ଭୁଲିଯାଏ

ମଣିଷ ଭାରି ଅଜବ

ଭୁଲିଯାଏ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ସବୁ ଅସ୍ଥାୟୀ ,ମିଛ ବଡେଇ

କରେ ସୁଯୋଗର ସଦୁପଯୋଗ ।

ସବୁ ଦେଖିଶୁଣି ,ଜରଦଗବ ସାଜେ ପୁଣି ସିଏ

ସବୁବେଳେ ଉଦବେଗ

ପଶୁ ର ଜୀବନ ଅଛି ,ଜନ୍ମ ପରେ ନିଜେ ବଞ୍ଚିଛି

ତା ପ୍ରତି ମଣିଷର ବୈରାଗ ।

ମଣିଷ ପାଇଁ କରି କରି ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଜୀବନ ଭାରି

ମଣିଷ ତା ପାଇଁ ନିର୍ବେଦ

ଗଛର ବି ଜୀବନ ଅଛି,କରୁନି ପ୍ରତିବାଦ କିଛି

ମଣିଷ ଖୋଜେ ସୁଯୋଗ ।

ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ ବୋଲାଇ ମଣିଷ ପୁଣି

କାହିଁ ଭୋଗେ ଦୁଃଖ ଶୋକ ରୋଗ

ଜୀବନ କାଳରେ ଢାଳି ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରୀତି ମୈତ୍ରୀ

ମଣିଷ ତୁ ସଭିଙ୍କୁ କର ସାହାଯ୍ୟ ।