ମଣିଷ ସମୟର ଦାସ

      

ସମୟର ଚକ ଗଡ଼ି ତ ଚାଲିଛି

ଆଗକୁ ତାହାର ଗତି

ପଛକୁ ଫେରିବା ତାର ଧର୍ମ ନୁହେଁ

ସେ ଅଟେ ଅମୂଲ୍ୟ ମୋତି ।

ସମୟ ଗତିରେ ମଣିଷ ଜନମ

ବାଲ୍ୟ, କୈଶୋର, ବା ଯୁବା

ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା ପୁଣି ଚିରନ୍ତନ ମୃତ୍ୟୁ

ସବୁ ସମୟର ଆଭା ।

ସମୟ ଗତିରେ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଆସେ

ସମୟରେ ସର୍ବେ ବନ୍ଧା

ସମୟ ଗତିକୁ କିଏ ବା ରୋକିବ

ବଳବାନ ସିଏ ସିଦ୍ଧା ।

ସମୟର ଦାସ ମଣିଷ ଅଟଇ

ଏହା ବିଧିର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ମଣିଷ ଧାବିତ

ସମୟ ଦିଏ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ।

ସମୟ ଡୋରିରେ ଦେବରୁ ଦାନଵ

ମଣିଷ ବନ୍ଧିତ ଅଛି

ଗଡ଼ିଯିବା ପାଣି ଲେଉଟେନି ପୁଣି

ସମୟ କେବେ ଫେରେନି ।

ଦୁଖ-ସୁଖ ଅବା ହସ-ଲୁହ ହେଉ

ସବୁ ସମୟର ଖେଳ

ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ସତ୍ କର୍ମ କରିଲେ

ମଣିଷ ଜନ୍ମ ସଫଳ ।

ସମୟ ଚିହ୍ନା ଏ ଆପଣା ଓ ପର

ସମୟ ଦିଏ ବିଶ୍ୱାସ

ସମୟ ବୁକୁରେ ଲେଖା ମଣିଷର

ଜୀବନର ଅଭିଲେଖ ।

ସମୟ ଖେଳରେ ମଣିଷ ହୁଅଇ

କେବେ ରାଜା ବା ଫକୀର

ସମୟ ସ୍ରୋତକୁ ସ୍ଵୀକାର କରି ଯେ

ରାଜା ବି କାଟଇ ଘାସ ।

ସମୟ ଦିଅଇ ଅନୁଭବ ପୁଣି

ଶିଖାଏ ଜୀଇଁବା କଳା

ଦୁଃଖରେ ଅଧିର ନ ହେଲେ ମଣିଷ

ନ ବୁଡ଼ିବ ତାର ଭେଳା ।

ସମୟ ଦିଅଇ କେତେ ଖୁସି ପୁଣି

ସିଏ କିବା ଚିରସ୍ଥାୟୀ

ପଟ୍ଟ ବଦଳୁଛି ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣରେ

ସ୍ଵୀକାରିବା ସ୍ଥିର ହୋଇ ।

ସମୟ ଗତିକୁ ରୋକିବା କଳା

କେହି ବି ଶିଖି ନାହାଁନ୍ତି

ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣକୁ ସୁନ୍ଦର କରିବା

ପ୍ରୟାସେ ରହିବା ବ୍ରତୀ ।

ସମୟର ଦାନ ଅନୁଭୂତି ମୋତି

ବର୍ତ୍ତମାନେ ଲଗାଇବା

ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣକୁ ସୁ-ଉପଯୋଗ ରେ

ଲକ୍ଷ୍ୟ ପାଖେ ପରିଞ୍ଚିବା ।

ସମୟର ଡୋରି ଆମ ହାତେ ନାହିଁଁ

ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଆମ ହାତରେ

ଦୁଃଖେ ଭାଙ୍ଗିବାନି ସୁଖେ ଭାସିବାନି

ଏହା ଆମ ଶାସ୍ତ୍ର କହେ ।

ମଣିଷ ଅଟଇ ସମୟର ଦାସ

ଏହା ଅଟେ ଚିର ସତ୍ୟ

ହେଲେ ବିଭୁ ଦତ୍ତ ବିବେକ ବୁଦ୍ଧିକୁ

ଲଗାଉ ଥିବା ସତତ ।

ସମୟ ଖେଳଇ ଖରା ଛାଇ ଖେଳ

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ପଥରେ

ସମୟ କୁ ଆମେ ସ୍ଵୀକାର୍ଯ୍ୟ କରିବା

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି ହିସାବରେ ।

ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣରେ ଭରିଦେବା ଆମେ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଉଚ୍ଛ୍ଵାସର ରଙ୍ଗ

ପ୍ରେମ ବିଶ୍ୱାସରେ ରଙ୍ଗାଇବା ଚାଲ

ଜୀବନର ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ।

ଖରାପ ସମୟ ଆସିଲେ ଆସିବ

ହାତ ବାନ୍ଧି ବସିବାନି

କର୍ମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରୁ ଓହରି ଯିବାନି

କେବେ ହତାଶ ହେବାନି।

ସମୟ ସୁଅରେ ପତର ହୋଇ ଯେ

କେବେ ଭାସି ଯିବା ନାହିଁଁ

ମଣିଷ ଜନମ ସାର୍ଥକ ଧାରାକୁ

କେବେ ମୁହଁ ମୋଡ଼ିବାନି ।

ମଣିଷ ଅଟଇ ସମୟର ଦାସ

ଏ କଥା ଟି ସତ୍ୟ ଅଟେ

ସବୁ ସମୟକୁ ସାମ୍ନା କରିବାର

ଶକ୍ତି ବି ଅଛି ତା ପାଖେ ।