ମଣିଷ କରୁଛି ଅଭିନୟ

 କେବେ କରୁଛି ବରଣ ପରାଜୟ  

କେବେ ପୁଣି ପାଏ ବିଜୟ

 ଏହି ବିଜୟ ପରାଜୟର

  ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ

  ମଣିଷ କରୁଛି କେତେ ଅଭିନୟ ।

  ହସ କାନ୍ଦର ଏ ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ

  ଆସେ କେତେ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ

  ଯାତନା ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ମଧ୍ୟେ

  ମଣିଷ ଖୋଜୁଛି ତା

  ବର୍ତ୍ତମାନ ଅତୀତ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ।

  ଏ ମନ ଏ ଆତ୍ମା ଆଜି

  ସମାଜେ ଖୋଜଇ 

  ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ଧର୍ମ ଓ ନ୍ୟାୟ

  ସେହି ନ୍ୟାୟ ଅନ୍ୟାୟର 

  ଗଣ୍ଡି ଭିତରେ ରହି

  ମଣିଷ କରୁଛି କେତେ ଅଭିନୟ ।

  ମୁଁ ମୁଁ ରେ ବଞ୍ଚୁଛି 

  ଆଜିର ଏ ଆଧୁନିକ ମଣିଷ

 ସାମୂହିକତାକୁ ଭୁଲିଯାଇ

  ଗାଁ ରୁ ସହର ସବୁକୁ କରୁଛି ଶେଷ

  ଅନ୍ୟର କଥା ଭାବିବା ପାଇଁ

  ଏ ଯନ୍ତ୍ରଚାଳିତ ମଣିଷ ପାଖରେ

  ତିଳେ ହେଲେ ନାହିଁ ଅବକାଶ

  ଖାଲି ଏଠି ଆଜି ସ୍ଵାର୍ଥ କ୍ଷମତାର ଶୋଷ ।

  ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଆଜି ଏ ମାନବ

  ନିଜକୁ ସଜାଇ ଦିଏ ଦାନବ

   ନାହିଁ କିଛି ନ୍ୟାୟ ଅନ୍ୟାୟର ଭୟ

  ମାତୃ ଜାତି କୁ କରୁନି ସମ୍ମାନ

   ବୟୋଜ୍ୟେଷ୍ଠଙ୍କ ପାଇଁ ନାହିଁ

   ଲେଶ ମାତ୍ର ଧ୍ୟାନ

   ଜ୍ଞାନ ଗରିମା ର ଅଧିକାରୀ ହୋଇ

   ପାଷାଣ କରିଛି

   ଏ ମଣିଷ ଜାତି ତାହାର ହୃଦୟ

  କେତେ କେତେ କଳା କାରନାମା କରି

   ନିଜେ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ

  ଖାଲି ଏ ମଣିଷ କରୁଛି ମିଛ ଅଭିନୟ ।

   ପରିବେଶ ଆଜି ପ୍ରଦୂଷିତ

   ପରିବାର ଏବେ ଧ୍ଵସ୍ତ ବିଧ୍ୱସ୍ତ

   ତଥାପି ମଣିଷ ବୋଲାଏ

   ନିଜକୁ ମହାଜ୍ଞାନୀ ମହାପଣ୍ଡିତ

  ସାମାଜିକ ଶୃଙ୍ଖଳା ବିଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ

  ତଥାପି ଏ ମଣିଷ ଜାତି

   ନିଜେ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ

  କରୁଛି କେତେ ମିଛ ଅଭିନୟ ।