ମନ ମାହାତ୍ମ୍ୟ-୪

ଫୁଲ ପରି ନିଜ ମନଟିକୁ ଯଦି

ପାରୁଥିବା ଆମେ କଅଁଳ କରି

ତାହାର ପରଶେ କେତେ ଖୁସି ଫୁଲ

ସାଉଁଟି ପାରିବା ଜୀବନ ଭରି ।

ସେ ଖୁସି ଫୁଲରେ ମନଟିକୁ ମାଖି

ତିଆରି କରିଣ ଅପୂର୍ବ ହାର

ନିଜେ ପିନ୍ଧି ଆନ ଗଳାରେ ଲମ୍ବାଇ

ଦେଉଥିଲେ ଦିଶୁଥିବ ସୁନ୍ଦର ।

ସେହି ହାରୁ ନିତି ଝରି ପଡୁଥିବ

ମାଦକତା ଭରା ପ୍ରୀତି ମହକ

ମହକିତ କରି ଆମ ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ୱ

ଭରି ଦେଉଥିବ କେତେ ଯେ ସୁଖ ।

ସେ ସୁଖେ ହୃଦୟ ପୂରି ଉଠୁଥିବ

ଦୂର ହେଉଥିବ କୁତ୍ସିତ ଚିନ୍ତା

ସଦ୍ଭାବନା ମନେ ହୋଇ ଜାଗ୍ରତ 

କରିବ ଆମକୁ ଜଗତଜିତା ।

ଜଗତକୁ ଜିଣି କୋଟିଏ ମନକୁ

ଆମେ ଯଦି ଗୁଣେ ବାନ୍ଧି ପାରିବା

ସାର୍ଥକ ହୋଇବ ଜନମ ଜୀବନ

ମହୀପରେ ନିଶ୍ଚେ କୀର୍ତ୍ତି ଅର୍ଜିବା ।