ମିଛ କଅଣ ତୁମ ଗଢ଼ିବାଟା ସଂସାର

ଶାନ୍ତ ଶିଶୁ ମା ପେଟରୁ ଜନମ ହୋଇ 

କରେ କୁଆଁ କୁଆଁ

ମା, ବାପା ଓ ସମାଜର ଲାଳନ ପାଳନେ

ହୁଏ ତ ସେ ଠିଆ ।

ଏହି ଭ୍ରୁଣ ହୋଇବ ଦ୍ରୁମ, ଜ୍ଞାନ ଅନୁସାରେ

ସମାଜ ଫଳ ପାଇବ

ଭାବନାରେ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଶକ୍ତି ବଳରେ ନୁଆ 

ତଥ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରିବ ।

ବାଲ୍ୟ କାଳରୁ ଏହି ନିଷ୍ପାପ ଶାନ୍ତସ୍ନିଗ୍ଧ

ଶିଶୁର ବିକାଶ ଯଦି ହୁଏ 

ଶିଶୁ ଆଗାମୀ ଦିନର ଦକ୍ଷତା ସମ୍ପନ୍ନ 

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ହୋଇ, କର୍ଣ୍ଣଧାର ହୁଏ ।

 

ସେ ପୁଲକିତ କରେ ଧରାକୁ ତାହାର

ପବିତ୍ର ଚିନ୍ତାଧାରାରେ

ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଲାଭ ପାଇଁ ସ୍ୱାର୍ଥନ୍ୱେଷୀ

ମଣିଷ ବୁଝି ପାରେନିରେ ।

ତା ଶୁଦ୍ଧ କଳ୍ପନାକୁ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ଜାତିଗତ

ସଂକୀର୍ଣ୍ନ ଚିନ୍ତାଧାରାରେ

ଭବିଷ୍ୟତ କଥା ଚିନ୍ତା ନକରି, କରି ଚାଲିଛନ୍ତି

ନଷ୍ଟ ଭ୍ରଷ୍ଟ, ମତାନ୍ଧତାରେ ।

ହେ ଇଶ୍ୱର, ପ୍ରଶ୍ନ କରେ, ତୁମେ ପରା ଭାବଗ୍ରାହୀ 

ଦୁଃଖର ତାରଣ, ଦିଅ ହେ ଉତ୍ତର 

ଦେଉଅଛ ଧୋକା, ଅସହାୟର ସହାୟ ନହୁଅ,

ମିଛ କଅଣ ତୁମ ଗଢ଼ିବାଟା ସଂସାର  ।