ମହାଯାତ୍ରା

ଜୀବନର ଶେଷ ଯାତ୍ରା ମହାଯାତ୍ରା 

ଏହି ଆମ ଜନମର 

ଜୀବ ପରମର ମିଳନ ବେଳା ସେ

ଶାନ୍ତି ମୁକ୍ତିର ପ୍ରହର l

ମହାଯାତ୍ରା ପଥେ ସର୍ବେ ଅଗ୍ରସର

କୀଟ ଠୁଁ ମାନବ ଯାଏଁ 

କାହାର ତୁରନ୍ତ କାହାର ବିଳମ୍ବେ 

ନିଶ୍ଚିତ ସେ ଆସିଥାଏ l

ଜୀବନର ସବୁ କାମନା ବାସନା

ସେଇଠାରେ ହୁଏ ଅନ୍ତ 

ଆତ୍ମା ଉଡ଼ିଯାଏ କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ

ଛାଡି ଶରୀରର କ୍ଷେତ୍ର l

ସେଇ ଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଲୋଡ଼ା ହୁଏନାହିଁ

ସାଜ ସରଞ୍ଜାମ କିଛି 

ଛଅ ଖଣ୍ଡ କାଠ ବାଉଁଶର ଶେଯ 

ନିଏ ଆଦରରେ ବାଛି l

ପ୍ରିୟଜନଙ୍କର ଆଖିର ଲୋତକ

ପାରେନା ତା ବାଟ ରୋକି 

ଥରେ ଚାଲିଗଲେ ଫେରିଚାହେଁ ନାହିଁ

ସତେଅବା ମୁକ୍ତ ପକ୍ଷୀ l

ପଞ୍ଚଭୂତେ ଗଢ଼ା ଶରୀର ନିଷ୍କ୍ରିୟ

ସ୍ପନ୍ଦନ ବିହୁନ ହୁଏ 

ଆତ୍ମା ଯିବା ପରେ ଦେହ ଅବଶେଷ

ଜୁଇ ନିଆଁ ଖୋଜୁଥାଏ l

ସ୍ୱାଗତ କରିବା ସେ ମହାଯାତ୍ରାକୁ

ସର୍ବେ ଅତି ଆଗ୍ରହରେ 

ପରମ ପୁରୁଷ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର 

ଅଙ୍ଗେ ମିଶିବା ଶାନ୍ତିରେ l

ତାଙ୍କଠୁଁ ଆରମ୍ଭ ଜୀବନର ଯାତ୍ରା

ତାଙ୍କରି ଚରଣେ ଶେଷ .

ଶରୀରଟି ଏକ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ବସ୍ତ୍ର ପରି

ଆଶ୍ରା ଏକା ଜଗଦୀଶ ll