ମହାସତୀ ସାବିତ୍ରୀ

ଆର୍ଯ୍ୟ ବଧୂ ଥିଲେ ଅଶ୍ଵପତି କନ୍ୟା

ପତିବ୍ରତା ମହାସତୀ ,

ସାବିତ୍ରୀ ନାମରେ ସଂସାରେ ବନ୍ଦିତା

ପତି ତାଙ୍କ ଗତି ମୁକ୍ତି ।

ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ସର୍ପ ଦଂଶନରେ

ଛାଡ଼ିଗଲା ପତି ପ୍ରାଣ ,

ଯମଙ୍କୁ ଭକ୍ତିରେ ତୋଷ କରି ରକ୍ଷା

କଲେ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ଜୀବନ ।

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ଦୀର୍ଘାୟୁ

ଜୀବନ କାମନା କରି ,

ଭକ୍ତିରେ ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତଟି ପାଳନ୍ତି

ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଧବା ନାରୀ ।

ବଦଳି ଗଲାଣି ବ୍ରତର ଆଦର୍ଶ

ଭୁଲିଲେଣି ପରଂମ୍ପରା ,

ଆଡମ୍ବରେ ବେଶୀ ଗୁରୁତ୍ବ ଦିଅନ୍ତି

ଅଧିକାଂଶ ନାରୀ ପରା ।

ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତଟି ପାଖେଇ ଆସିଲେ

ମୁଣ୍ଡ ବୁଲାଏ ସ୍ବାମୀର ,

ଫଳମୂଳ ସହ ପୂଜା ସାମଗ୍ରୀର

ଶୁଣି'ଯା ବଜାର ଦର।

ସେଦିନ ସାବିତ୍ରୀ ଯମରାଜ ଠାରୁ

ବଞ୍ଚାଇ ଥିଲେ ସ୍ବାମୀକୁ,

ପତ୍ନୀ ଏବେ ଲମ୍ବା ତାଲିକା ଧରାଇ

ପଠାଏ ଯମ ପୁରକୁ।

ପତି ଟି ବିଚରା ଘୁରି ବୁଲୁଥାଏ

ଏ ଦୋକାନୁ ସେ ଦୋକାନ,

ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ଆଶା ପୂରଣ ନିମନ୍ତେ

ଛାଡିଯାଏ ଅଧା ପ୍ରାଣ।

ପତିଙ୍କର ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଓ ଆୟୁଷ

ଭିକ୍ଷା ପାଇଁ କର ପୂଜା,

ଯାହା ପାଇଁ ପୂଜା ଅଶାନ୍ତିରେ ରଖି

ଦିଅ ନାହିଁ ତାଙ୍କୁ ସଜା।

ତୁମ ଭୋଗ ରାଗ ଶାଢ଼ୀ ଓ ଚୁଡିରେ

ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଏନା ମାଆ,

ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତିରେ ଆରାଧନା କଲେ

ମାଆ ହୋଇଥାଏ ସାହା।