ମହାମାରୀ ହେଉ ଦୂର

     

ଶୂନ୍ ଶାନ୍ ଆଜି

ଗାଆଁ ଓ ସହର

      ଖାଁ ଖାଁ ରାସ୍ତା ଘାଟ, 

ଘରକୋଣେ ରହି

ମଣିଷ ଖୋଜୁଛି

      ଜୀଇଁବାର ସୂକ୍ଷ୍ମ ବାଟ। 

କରୋନା ଲଗାଏ ନାଟ, 

ହେ ଜଗତନାଥ

ଜଗତକୁ ରଖ

      ଆଉ ନଭିଆଇ ହଟ।। 

ତୁମରି ଭିଆଣ

ଏ ସୃଷ୍ଟିଟି ଜାଣ

      ଯେବେ ହୋଇଯିବ ଧ୍ବଂସ, 

ପ୍ରଭୂପଣ ତୁମ

ରହିବକି ଆଉ

      କୁହ ଆହେ ପୀତବାସ। 

ବାରେକ ସଦୟ ହୁଅ, 

ବିଶ୍ବ ବଳୟରୁ 

ବିଷ ହରିନେଇ

      ଜୀଇଁବାର ରାହାଦିଅ।। 

ବୁଦ୍ଧି ବଣା ଆଜି

ଏ ମଣିଷ ଜାତି 

      ଅନ୍ଧାରେ ବୁଲାଏ ବାଡ଼ି, 

ଦିନୁ ଦିନ ବ୍ୟାପେ

କରୋନା ଭୂତାଣୁ

      ଦେହୀ ଯାଏ ଦେହ ଛାଡି଼ ।

ଚାରିଆଡେ ହାହାକାର, 

ସୃଷ୍ଟି ତୁମର

ରଖ ମହାବାହୁ

      ମହାମାରୀ ହେଉ ଦୂର।।