ମାୟାରେ ବାୟା

କେତେଦିନ ପାଇଁ ମନ ସଂସାରକୁ ଅଛୁକଳି 

ଥରେ ତୁ ପଡ଼ିଲେ ଝୁଣ୍ଟି ଯିବୁ ନିଶ୍ଚୟ ଝାଉଁଳି l

ସଂସାର ଭବ ସାଗର

           ଝସ ରୂପ ମଧ୍ୟେ ତୋର

ଲାଗିଛି ଜଂଜାଳ ଜାଲ

           କାଳ ଧୀବର ଓଟାରି l

ଭାଇ ବନ୍ଧୁ ସାଙ୍ଗ ସଖା

           ସମ୍ପଦରେ ସିନା ଲେଖା

ଏକାହୋଇ ଆସିଥିଲୁ

           ପୁଣି ଏକା ଯିବୁ ଚଳି l

ଧର୍ମ କର୍ମ ଯାହା କଲୁ

            ଜ୍ଞାନ କୀର୍ତ୍ତି ଅରଜିଲୁ

ଦାନ ପୂଣ୍ୟ ଥାଅ କରି

             ପଥକୁ ହେବ ସଙ୍ଖାଳି l

ସବୁ ବୋଲୁ ମୋର ମୋର

             କେହି ନହୋଇବେ ତୋର

ମୁକତି ପାଇବୁ ଯଦି

              ନାମ କର ଜପମାଳୀ l

କହେ ଦୀନ ପ୍ରେମାନନ୍ଦ

             ସଂସାରଟା ପୁରା ଅନ୍ଧ

ଇନ୍ଦୁରକୁ ପଥ ନାହିଁ

             ଗଜ ସହଜରେ ଗଳି ।