ମାୟା ବନ୍ଧନ

ଜନମ ମରଣ ମିଥ୍ୟା ଆବରଣ

   ମାୟାର ଏଇ ବନ୍ଧନ,

ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ କରେ ସମର୍ପଣ

  ଆତ୍ମା ଜପେ ଅନୁକ୍ଷଣ ।

ବିଷାଦତା ଯେତେ ଶୂନ୍ୟତାର ପଥେ

    ଜୀବନ ତତ୍ତ୍ୱର ସାଥେ,

ତିକ୍ତ ଅତୀତେ ଭରା ଯନ୍ତ୍ରଣା ସତ୍ୱେ

   ଏକାକୀତ୍ବ ଶେଷ ପଥେ ।

କୂଳରେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଯାଦବ ପ୍ରତିମା

   ତ୍ରିଭଙ୍ଗୀଠାଣି ରଙ୍ଗିମା,

ପୁଣ୍ୟତା ଗାରିମା ସରାଗ ସୁଷମା

   ନୀଳଜହ୍ନେ ମାଧୁରିମା ।

ଗୋପର ଗଗନେ ପ୍ରୀତିର କିରଣ

   କାଳୀୟ ଦର୍ପ ଗଞ୍ଜନ,

ଯଶୋଦା ନନ୍ଦନ ହୃଦୟେ ଚନ୍ଦନ

   ଆହା ମୋର ଶ୍ୟାମଘନ ।

ନୀଳ ନୀଳିମାର ନୀଳ ନିର୍ଝରିଣୀ

    ନୀଳରାସ କଲ୍ଲୋଳିନୀ,

ନୀଳ ନୀଳାମ୍ବର ନୀଳ ସେ ବନାନୀ

    ନୀଳକୁଞ୍ଜେ ନୀଳମଣି ।

ଜନ୍ମରୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା କରିଛି ମନ୍ତ୍ରଣା

 କୋହ, ଲୁହରେ ସେ ବଣା,

ପ୍ରତିଟି ଚେତନା ଅବତାରୀ ସିନା

  ଦୁଃଖରେ ହୃଦ ଯମୁନା ।

ପିତାମାତା ଦୁଃଖ ପ୍ରଣୟୀର ସୁଖ

   ଗୋପର ସେ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖ,

ମଥୁରା ଗମିଲା ବ୍ରଜରାଜ ଦେଖ

    ସିକ୍ତମୁଖର ମୟୁଖ ।

ଭିଜା ହୃଦୟର ଶେଷ ଲୁହଧାର

    ଶିଆଳିକୁଞ୍ଜେ ସାଗର,

ଶୂନ୍ୟତା ତାର ନୀରବତାର ଗାର

    ସଖାଙ୍କୁ ଝୁରେ ଅନ୍ତର ।

ହୃଦୟେ ସାଇତି ଅପାଶୋରା ସ୍ମୃତି

    କଳାକାହ୍ନୁ ହୃଦପ୍ରୀତି,

କର୍ମର କିରତୀ ଧରାରେ ବୁଣନ୍ତି

    ତେଜିସବୁ ମାୟାପତି ।

ସୃଷ୍ଟିର ତରଣୀ ନିର୍ବିକାର ଫୁଣି

   ବିବଶ କର୍ମରେ ଗୁଣି,

ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ବୁଣି ଲୁହର କାହାଣୀ

  କୋହେ ଅଶ୍ରୁସିକ୍ତ ବାଣୀ ।

ସ୍ନେହବୋଳା ହୃଦ ମନରେ ଦରଦ

    ସାଗରେ ରତ୍ନ ପୁରିତ,

ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ର ଆତ୍ମାର ସେ ନାଦ

    ପ୍ରାଣେ ସଦା ନିନାଦିତ ।

ଭକ୍ତ ପ୍ରାଣରଙ୍କା ମଥାର ସେ,ଟୀକା

    ଭାବର ବନ୍ଧନେ ସଖା,

ଭାବରେ, ଭାବରେ ଭାବ ସୁଖଶିଖା

    ହରେଦୁଃଖ ଭବଦେଖା ।   

ତୁହିରେ ଜଞ୍ଜାଳ ହୃଦୟ କାଙ୍ଗାଳ

    ତୋ'ପାଇଁ ହୃଦ ବିକଳ,

ଛାଡ଼ିଲି ସକଳ ଆତ୍ମାରେ ପାଗଳ

    ମହାନାୟକ ମୋ'ମୂଳ ।