ମାଟିର ମହାକାବ୍ୟ

ପିଲାଦିନୁ ଶୁଣିଥିଲି ତୁମ ନାଁ

ଭିଟାମାଟି- ଭାତହାଡି-ଦାଦନ- ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ।

ସବୁଠି ମାଟି- ସବୁଠି- ମହକ

ଗ୍ରାମରୁ ସହର- ରାଜ୍ୟରୁ ରାଷ୍ଟ୍ର

ସବୁଠି ମାଟିର ସହ- ବାସ୍ନା ଅନେକ

ବୁଢାରଜାରୁ କୋଣାର୍କ- ସଂବଲପୁରରୁ ମାନହଟନ୍ ।

ମାନବ, ଦାନବ, ଦେବତା- ସବୁ ତୁମରି ଦାୟାଦ ।

ପ୍ରଦୂଷଣ-ବିସ୍ଥାପନ- ଲାଲ କରିଡର- ସୀମା ସଂଘର୍ଷ

ସବୁଠି ତୁମେ- ସ୍ଵାକ୍ଷର ତୁମର

ଦୁର୍ଗ, ମର୍ତ୍ତ୍ୟ, ପାତାଳ- ସବୁ ତୁମରି ସୃଷ୍ଟି

ଭୋକ, ଶୋଷ, ମିଥୁନ, ନୀଳତୃଷ୍ଠା ସବୁ ତୁମରି ଗଜଲ

ଫଚ ଭୁତରୁ ଏକ

ସବୁଠି ତୁମର ଲୋଲୁପତା- ଅଭିଳଷିତ ବୃତ୍ୟତ

ବୃତଚ୍ୟୁତ ଫୁଲକୁ ପଚାରିଲି ତୁମର ଠିକଣା

ଶୂନ୍ୟ ରମଣରେ ବ୍ରତୀ କ୍ରୀଡାବତୀ

ଅବା ଗଣଦୁର୍ଷମର ଶିକାର ନିଷ୍ପାପ ଶୈଶବ

ସବୁ ତୁମର ରଂଗ- ଭଗ୍ନାଂଶ ତୁମର

ସବୁ ରାଜନୀତିର ପୃଷ୍ଠଭୂମି ପ୍ରଶାସନର ଚାନଂକ

ତୁମର ବକ୍ର ବଂଧନୀରେ ବଂଧା କ୍ଷୁଧୂତ ଇଶ୍ଵର

ମହାମିଳନର ମୂକସାକ୍ଷୀ ତୁମର ଜନବାଦୀ ସଂସ୍କୃତି

ପରିବର୍ତନର ଆବାହକ ତୁମ ପ୍ରେରିତ ଚିଟାଉ

କେବଳ ଏକ ଶଦ- ତାପରେ ଆୟମାରଂଭ ମହାକାବ୍ୟର ।