ମାତୃଭାଷା ଲୋଡ଼ା

ମାତୃଭୂମି ଏକା ନୁହଇ ଜନନୀ

     ମାତୃଭାଷା ଲୋଡ଼ା ସଭିଙ୍କୁ

ଯା ହୃଦୟେ ଜନ୍ମିନୀ ମମତା ଡୋରି

     ହୀନମାନ୍ୟ ସେ ଜୀବନକୁ ।

ମାତୃଭୂମି ମାତୃଭାଷା ହିଁ ଜନନୀ

     ପ୍ରେମ ଜାତ କର ହୃଦୟେ

ନାହିଁ ଜାର ପ୍ରେମ ନିଜ ଜନନୀକୁ 

      କି ଅବା ସିଏ ଜ୍ଞାନୀ ହୁଏ ।

ଆପଣେଇ ଗାଏ ଦିବସ ରଜନୀ

     ନିଜ ଭାଷା ପ୍ରୀତି ସଂଗୀତ

ତଟିନୀ ଅବନୀ ବିହଙ୍ଗ କାନନ

     ତା ସାଥିରେ ଗାଏ ମରୁତ ।

ସ୍ଵାଗତେ ଅବନୀ ଜନମରେ ମୋର

      ଦେଇଗଲା କେତେକ ମାତା

ସେଇ ମାତା ସ୍ଥାନେ ଭାଷାକୁ ସଜାଇ

      ହୋଇଗଲା ପୁଣି ବିଧାତା ।

ଜନମୁ ଶୁଣିଲି ଭାଷା ମୁଁ ଶିଖିଲି

      ଏ ଭାଷାରେ କି ମଧୁରତା

ଗୀତା ଭାଗବତ କେତେ ସୁର ଗୀତ

       ବାନ୍ଧେ ସଭିଙ୍କ ଅତ୍ମୀୟତା ।

ପ୍ରେମମୟ ପୁଣି ପ୍ରେମର ପୂଜାରୀ

       ତା ସହିତ ପ୍ରେମର ଭାବ

ମିଶିବାକୁ ଲୋଡ଼ା ଭାଷା ର ଜ୍ଞାନ ଟି

       ତା ଠୁ ଭାବ ପ୍ରୀତି ଝରିବ ।

ମାତୃଭାଷା ମୋର ଏକା ପରିଚୟ

       ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧି କିମ୍ପା ଖୋଜିବି

ଜନନୀ ମୋହର ଏହି ଭାଷାକୁ ମୁଁ

       ହୃଦୟରୁ ସଦା ପୂଜିବି ।