"ମାଁ ନାରେ କଳଙ୍କ କୁଇଲି"

କୁଇଲିରେ ଖୁଲା ଆକାଶେ

ବୁଲୁଛୁ କେତେ ଡେଣା ମେଲେଇ,

ତୋର୍ ଛୁଆ କେ କୁଆ ଘରେ ଦେଇ

କାଏ ସୁଖ୍ ତୁଇଁ ପାଉଁ ?

ଲୋକ୍ ଦେଖାନିଆ କେତେ ହେସୁ

ନିଜ୍'କେ ନିଜେ ଗରବ୍ କରସୁ,

ଧିକ୍ ଯାଉଁ ତୋର୍ ଜୀବନ୍

ମାଁ ସୁଖ୍ କାଣା ନାଇଁ ଜାନି ପାରସୁ ।

ଛୁଆର୍ ଦୁଃଖ୍,ସୁଖ୍ କେବେ ବୁଝବୁ

ଦଶ୍ ମାସ୍ ଧରି ଜନମ୍ ଦେଲି,

ଗର୍ଭ ଧାରିଣୀ ମାଁ ହେଇକରି

ଛୁଆକେ ଅଲଗା ଠାନେ ଦେଲୁ ।

ମାଁ'ର୍ ନାରେ କଳଙ୍କ ଲଗେଇ

କେତେ ଗୀତ୍ ଗାଉଛୁ,

ଦୁନିଆର୍ ଆଗାଡେ ଦେଖେଇ ହେଇ 

ନିଜର୍ ଛୁଆକେ ଭୁଲି ଯାଇଛୁ ।

କୁଆ ବସାଥି ଛୁଆକେ ଦେଲୁ

ମାଁ'ର୍ ନାରେ କଳଙ୍କ ଲଗାଲୁ,

ଯେତେ ଗୀତ୍ ଗାଏଲେ କାଏଁ ହେବା

ନିଜକୁ ନିଜେ ହିନିସ୍ତା କଲୁ ।

ମାଁ ହେଇ, ମାଁ ସୁଖ୍ ନାଇଁ ଜାନଲୁ

କେନ୍ ଜନମ୍ କାଏ ପାପ୍ କରିଥିଲୁ,

କେତେ ବଡା ମିଠା ,ମାଁ' ସବଦ୍

ତାର୍ ନାରେ କଳଙ୍କ ଲଗେଇ ଦେଲୁ ।

ମିଠା ମିଠା ଗୀତ୍ ସୁନେଇ କରି

ଦୁନିଆଁ କେ ପାରବୁ ଠକି,

ତୋର୍ ମନ୍ କେ ଥରେ ପଚରା

ରହି ପାରସୁ କାଏ ସୁଖୀ ।

ସୋର୍ ରଖିଥା କୁଇଲି ରାନୀ

ମାଁ' ଗୀତ୍ ଠାନୁ ବଡା ସୁନ୍ଦର୍,

ଆର୍ ଥରେ ଜନମ୍ ପାଏବୁ ଯଦି

ମାଁ'ର୍ ନାରେ ନାଇଁ ଲଗାବୁ କଳଙ୍କ ।