ମାଆ

ଯେବେ ଠାରୁ ମୁହିଁ ନେଲି ଜନମ

ସେବେଠୁ ଶୁଣୁଛି ଗୋଟିଏ ନାମ ।

ଦୁଇ ଅକ୍ଷରରେ ଗଢା ତା ନାମ

ଗଙ୍ଗାଠୁ ପବିତ୍ର ସ୍ୱର୍ଗୁ ମହାନ ।

କୋଳରେ ତାହାର ସରଗ ସୁଖ

ସବୁ ଖୁସି ମିଳେ ଦେଖି ତା ମୁଖ ।

ଧୂଳି ଟିଏ ଆମ ଦେହେ ପଡେନି

ଘୋଡାଇ ରଖେ ତା ପଣତ କାନି ।

ଆମ ପାଖେ ଥିଲେ ତାର ଆଶିଷ

ଦୁଃଖ ତିଳେ ମାତ୍ର କରେନା ସ୍ପର୍ଶ।

ଅଳି କରେ ପ୍ରଭୁ ତୁମ ପୟରେ

ଶତ ଜନ୍ମ ଦିଅ ତାର କୋଳରେ ।

ଏଇ ମୋ ଜୀବନେ ଅଟେ ସେ ରାହା

ତା ପରି କେ ହେବ ସେ ମୋର ମାଆ ।