ଲୋକ ପାବନ ଲୀଳା

   ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରଭୁ କରିଅଛ ଲୀଳା

             ମାନବ ଜନମ ନେଇ

   ତବ ରୂପକାନ୍ତି ଅନୁଭବ କରେ

           ଅନ୍ତର ଜଗାଇ ଦେଇ ।

   ପାବନା ଜିଲ୍ଲାରେ ଜନମି ଦୟାଲ

           ଲୀଳା କଲ ଦେଓଘରେ

   ତୁମରି ଆଶିଷ ପରାଣ ପୀୟୂଷ

           ଜୀବନ କୁ ଭୋଗ କରେ ।

    ଦେଇଅଛ କେତେ ସୁନ୍ଦର ବିଧାନ

            ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ

    ପାଳୁଅଛି ଯିଏ ଆନନ୍ଦ ମନରେ

          ଉପଭୋଗ କରେ ସେହି ।

   ଜପ,ଧ୍ୟାନ ସଙ୍ଗେ ସ୍ଵତଃ-ଅନୁଜ୍ଞା

           ପରେ ନିଵେଦଇ ଇଷ୍ଟଭୃତି

   ପ୍ରାର୍ଥନା ର ପରେ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରଣମି

          ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜନେ କରେ ପ୍ରଣତି ।

    ଅଧ୍ୟୟନ ଆଉ ଯାଜନ ଭିତରେ 

            ଅନୁଭବ ତୁମକୁ କରୁ 

    ଥାଲକୁଡ଼ି ସେବନ କରି ସବାସନ 

            ଶରୀରକୁ ସୁସ୍ଥ କରୁ ।

    ଆଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଧରି ପଞ୍ଚନୀତି ପାଳି

             ଦିନ ଯାଏ ଆମ ବିତି

    ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିବା ସହଜ

           ତାଙ୍କ ପାଦେ ଥିଲେ ମତି ।

    ଭାବଗ୍ରାହୀ ତୁମେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ରୂପେ

               କରିଲ ସଭିଙ୍କୁ ପ୍ରିତ

     କି ଯାଦୁ ରହିଛି ତୁମରି ଭିତରେ

           ତୁମଠି ହେଲୁ ଆସକ୍ତ ।

    ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନ ଯେବେ ଯିଵା ପାଇଁ ମନା

              ପ୍ରତି ଘର କଲ ମନ୍ଦିର

    ସୁଦୂର ବନ୍ଧୁ ଯେ ନିକଟ ହୋଇଲେ

           ବିଶ୍ଵ କଲ ଏକାକାର ।

    ସୁପ୍ତ ପ୍ରତିଭା ଜାଗରିତ ହେଲା

           ଭରିଲା ଅନ୍ତରେ ପୁଲକ

    ଧରମକୁ ପରା ଆଚରଣ କରୁ

         ଆମେ ନୁହେଁ ଧର୍ମ କଥକ ।

   ସବୁ ଦେବତାଙ୍କ ସମାହାରରେ

            ଆସିଲେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ

   ତାଙ୍କ ପାଦପଦ୍ମେ ରହୁଥାଉ ମନ

         ଘେନ ଆମ କୋଟି ପ୍ରଣାମ ।