ଅଭାବୀର ବନ୍ଧୁ ତୁମେ

ଅଭାବୀର ବନ୍ଧୁ ତୁମେ

        ଧନିକର ବନ୍ଧୁ

ଏ ପାରିର ବନ୍ଧୁ ତୁମେ

      ସେ ପାରିର ବନ୍ଧୁ

ହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ।

  ଅଭାବୀର ବନ୍ଧୁ ତୁମେ

ଧରମ ଅଭାବ ସାଥେ

      ପ୍ରେମର ଅଭାବ

ଘୋଟିଥିଲା ଧରଣୀରେ 

       ଦୁଃଖର ପ୍ରଭାବ

ସନ୍ଧି କ୍ଷଣେ ଆସିଲ ହେ

       ହୋଇ ପ୍ରାଣ ବିନ୍ଦୁ  ।

  ହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ହେ କୃପା..

ମନମୋହିନୀଙ୍କ କୋଳେ

       ହେଲ ଆବିର୍ଭାବ

ଜ୍ୟୋତିଷ୍ମାନ ହୋଇ ତୁମେ

        ଦେଲ ଦେବ ଭାବ

ଅଶାନ୍ତିର ଦାବାନଳେ

        ହେଲ ଜଳ ବିନ୍ଦୁ ।

 ହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ହେ କୃପା...

ଦୀକ୍ଷା ଇଷ୍ଟଭ୍ରୁତି ସାଥେ

        ବ୍ରତ ସ୍ୱସ୍ତ୍ୟୟନ

ସଦାଚାରେ ପାଳିବାକୁ

       ଦେଲଏ ଜୀବନ

ଦୂର କଲ ଦୁଃଖ ଶୋକ

        ଦେଇ କ୍ରୁପା ବିନ୍ଦୁ ।

  ହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ହେ କୃପା..