ଲଣ୍ଠନ

ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବୁଡିଯାଏ 

 ଘୋଟିଯାଏ ଅନ୍ଧକାର 

 ଗୋପାଳକମାନେ ଗୋରୁପଲ ଧରି

                ବାହୁଡନ୍ତି ନିଜଘର ।

ଘରର ଅନ୍ଧାର ‌‌ଦୂର କରିବାକୁ

                ଅଛି ଯାହା ସରଞ୍ଜାମ

ତହିଁରୁ ଗୋଟିଏ ଅତିିିିିି ଦରକାରୀ

          ଲଣ୍ଠନ ତାହାରି ନାମ ।

କାଚର ପାଚେରୀ ଭିତରେ ରହିଛି

               ଛୋଟିଆ ସଳିତାଟିଏ

ମିିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ହୋଇ ଜଳି ଜଳି ସିଏ 

ଆମକୁ ଆଲୁଅ ଦିଏ ।  

ନିଜ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଭୁଲିଯାଏ ସିଏ

               କରେନି ଶୋଚନା ତିଳେ  

ନିିିିିଃସ୍ଵାର୍ଥ ଭାବରେ ଜନସେବା କରି

                ଜୀବନ ସାର୍ଥକ‌‌‌ କରେ ।     

ଶିିିଖିବା ତା ଠାରୁ ସହିଷ୍ଣୁତା ଗୁଣ

                ଆମେରେ ମଣିଷ ଭାଇ

ସଂସାର ଭିତରେ ଘର କରିଥିଲେ

                ପଥର ପଡ଼ିଲେ ସହି ।