ଲେଖା ପଛର ପ୍ରେରଣା

କବି କି ଲେଖକ ନୁହଁଇ ତ ମୁହିଁ

ଲେଖିବା ଅଭ୍ୟାସ ମୋର,

ଯାହା ମୁଁ ଭାବଇ ତାହା ମୁଁ ଲେଖଇ

ମନକୁ କରିଣ ସ୍ଥିର ।

ପିଲାଟି ଦିନରୁ ନନା(ବାପା) ମୋର ବସି

ଲେଖିବାକୁ କହୁଥିଲେ,

ମା'ର (ଜେଜେମା) କାହାଣୀ ବୋଉ (ମାଆ) ପରୀ କଥା

ଲେଖିବାକୁ ଶିଖାଇଲେ ।

ବୟସ ବଢିଲା ଏଗାର ବର୍ଷରୁ

ଲେଖନୀ ଚାଳନା କଲି,

ଲେଖି ମୁଁ ଚାଲିଲି ପଛକୁ ଚାହିଁନି

ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଗଲି ।

କେବେ ତ ପ୍ରବନ୍ଧ କେବେ ଲେଖେ ଧନ୍ଦା

ଛନ୍ଦ କବିତା ଲେଖିଲି,

ଶିଶୁ ଗଳ୍ପ ଲେଖେ କେବେ ଭଜନକୁ

ପୁରାଣୁ ଗପ ଆଣିଲି ।

ପୁରାଣ ପୋଥିରୁ ଲେଖା ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା

ଆଣି ଯୋଗାଇଲା ମତେ,

ଅଭିଧାନ ଠାରୁ ଶଦ୍ଦ ବାଛି ଆଣି

ଗୁନ୍ଥିଲି ସେଥିରେ କେତେ ।

ବଡ଼ ଭାଇ ମୋର ପ୍ରେରଣାଟି ଦେଲେ 

ଷୋହଳ ବର୍ଷରେ ମତେ,

ପରିବେଶ ଆଉ ପ୍ରକୃତିକୁ ନେଇ

ଲେଖିଲି କବିତା କେତେ ।

ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶିତ ପାଇଁ

ମନ ମୋର ବଳାଇଲା,

ଉତ୍ସାହିତ ହେଲି ପ୍ରକାଶନ ପରେ

ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇଥିଲା ।

କେତେ ଅନୁଷ୍ଠାନ କେତେ ସାହିତ୍ୟିକ

ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇଦେଲେ,

ପଢିଲି ସାହିତ୍ୟ ଲେଖିଲି ସାହିତ୍ୟ

ସମୟ ମିଳିବା ବେଳେ ।

ସଂସାର କରିଲି ପ୍ରିୟତମା ମୋର

ଲେଖା ପଛରେ ପ୍ରେରଣା,

ତା'ର ପ୍ରେରଣାରେ ଚାଲେ ମୋ କଲମ

ଅନୁଭବୀଙ୍କୁ ହିଁ ଜଣା ।

ପ୍ରଥମ ପାଠକ ଭୁଲ ସଂଶୋଧକ

ଅଟେ ମୋର ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ,

ଲେଖଇ ସାହିତ୍ୟ, ପଢଇ ସାହିତ୍ୟ

ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇ ଗଲାଣି ।

ଚାହେଁନି ପ୍ରଶଂସା ନାହିଁ ମାନପତ୍ର

ସାହିତ୍ୟ ମୋର ଜୀବନ,

ସମାଲୋଚନାର ଶରବ୍ୟ ହୋଇଲେ

ବଢେ ମୋର ଭାଷା ଜ୍ଞାନ ।

ସମସ୍ତ ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦିଏ ମୁଁ

ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଗର୍ବେ ଖଟେ,

ଲେଖକ ଲେଖିଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବଇ

"ମୋ ଲେଖା ଉତ୍ତମ ଅଟେ" ।

ମତାମତ ଦେଲେ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ପାଏ

ଉତ୍ସାହ ଆଗକୁ ବଢେ,

ନୂତନ ସୃଷ୍ଟିକୁ ରଙ୍ଗ ଦେବା ପାଇଁ

କବି ମାନସରେ ଗଢେ ।

ପ୍ରତିଯୋଗିତା କୁ ଘୃଣା କରେ ମୁହିଁ

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ମନକୁ ଜାଣି,

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ଉନ୍ନତି ର ପାଇଁ

ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଏ ପୁଣି ।

ମନୋବଳ ସୃଷ୍ଟି ପ୍ରେରଣାରୁ ମିଳେ

ଆଗ୍ରହ ବଢେ ସ୍ରଷ୍ଟାର,

ଲେଖିବି ଲେଖିବି ବୋଲି ସେ ଭାବଇ

ଲେଖୁଥାଏ ନିରନ୍ତର ।

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ ବାନ୍ଧି ହେଲେ ମଧ୍ୟ

ସାହିତ୍ୟ ମୋର ସଂସାର,

ପ୍ରେରଣା ମିଳଇ ଲେଖିବାର ପାଇଁ

ଗଢିଛି ସାହିତ୍ୟ ଘର ।

ଅଚିହ୍ନା ଲୋକ ବି ଚିହ୍ନା ହୋଇଯାନ୍ତି

ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା ବେଳେ,

ଜାତି ବର୍ଣ୍ଣ ଧର୍ମ ନିର୍ବିଶେଷରେ

ଲେଖନୀ ଚାଳନା ଚାଲେ ।