ଲାଳସା

ଭୁଲିଗଲି କେମିତି

ତୁମେ ତ ସେଇ ପରଜାପତି

ପରାଜାପତି କି ହୁଏ କେବେ କାହାର

ଫୁଲେ ଫୁଲେ ଘୁରିବୁଲେ

ସିନା ନେଇ ଲାଳସାର ଆହାର ।

ରଙ୍ଗରୁପ ଦେଖାଇ ଦେବ ଢାଳି

କୁସୁମ ତା'ମଧୁବୋଲି

ନାନା ରୂପେ କରେ ମୋହିତ

ଶୋଷିନିଏ ମଧୁ ହୋଇ ସେ ମଧୁପ ।

ଅନ୍ୟ ସୁବାସିତ କୁସୁମେ ହୋଇ ଆକର୍ଷିତ

ଚାଲିଯାଏ ଶୋଷି ସମସ୍ତ ମଧୁ କରି ବର୍ଜିତ

ତା'ବାଟ ଚାହିଁ ଝୁରେ କୁସୁମ ନିଇତି

ବିରିହ ବେଦନା ରେ ଜୀବନ ତା' ଯାଏ ବିଇତି ।