କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

କେତେ ମୁଁ ଲେଖିବି ପ୍ରେମର କବିତା

ଭାବିବି ତୁମକୁ କେତେ

ଭୁଲିବି ଭାବିଲେ ପାରୁନାହିଁ ଭୁଲି

ମନେ ଯେ ପଡୁଛ ସେତେ |

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

କେତେ ମୁଁ ଜଳିବି ବିରହ ନିଆଁରେ

ତୁମରି ପ୍ରେମ ଆଶାରେ

ତୁମେ ତ ଭୁଲିଲ ଅକୁହା ପୀରତି

ଆଉ କାହା ପ୍ରେମ ନିଶାରେ | 

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

କେତେ ମୁଁ ସହିବି ପ୍ରେମର ଯନ୍ତ୍ରଣା

ବୁହାଇବି କେତେ ଲୁହ

ଆଜି ବି ବଞ୍ଚିଛି ଏକାକୀ ମୁଁ ଭରି

ଛାତିରେ ଛାତିଏ କୋହ |  

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

କେମିତି ହୋଇଲ ସ୍ୱାର୍ଥପର ତୁମେ

ବୁଝିଲନି ପ୍ରେମ ମୋର

କି କମି ରହିଲା ଭଲପାଇବାରେ

କରିଦେଇଗଲ ଦୂର |  

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

ଦେଇନଥିଲି କି ଖୁସିର ସାଗର

ଜୀବନର ଚଲା ବାଟେ

ମଝି ଦରିଆରେ ଦେଲ ନାହିଁ ପାଦ

ଛାଡ଼ିଗଲ ମତେ ତଟେ |  

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

ପାରିଜାତ ଫୁଲ ଆକାଶର ଚାନ୍ଦ

ମୋ ହାତେ ନ ଥାଇ ପାରେ

ଆସୁ ଯେତେ ଝଡ଼ ବୈଶାଖୀ ମେଘ

ହସ ଦେବି ତୋ ଅଧରେ |   

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

ଏ ପ୍ରେମ ଶବ୍ଦ ମୋ ଜୀବନ ପଥେ

ଆସିବା କି ହେଲା ଭୁଲ

ତୁମ ମନ ଵିଜ୍ଞାପନ ନ ପଢ଼ି ମୁଁ

ପାଇଲି ତୁମକୁ ଭଲ  |  

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

ଅଜଣା କି ମତେ ପ୍ରେମର ଜ୍ୟାମିତି

ଯୋଗ ଓ ବିଯୋଗ ରୀତି

ତୁମ ପାଇଁ ଦିନେଚିଠି ଲେଖୁ ଲେଖୁ

ପାହିଯାଉଥିଲା ରାତି |  

କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ କୁହ

ମତେ ଦେବା ଏହି ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବୁ

ତୁମକୁ କିଏ ଦିଏ ଯଦି

ହୃଦୟରୁ କୁହ ସହ୍ୟ କରନ୍ତା କି

ତୁମର କୋମଳ ଛାତି |