କଥାତ ଏତିକି ଥିଲା

କଥାତ ଏତିକି ଥିଲା,

ଖାଲି, ତୁମ ମନ ଅବୁଝା ଥିଲା ।

ଦୁନିଆଟା ସହଜରେ ବୁଝିଗଲା,

ମୋତେ ତୁମ ପ୍ରେମିକ କହିଲା ।

କେମିତିକା ଝିଅ ତୁମେ,

ଏତିକି ପାରିଲନି ଜାଣି,

ତୁମର ସେ ଲାଜୁକି ଚାହାଣୀ

ଚୁପି ଚୁପି ମୋତେ ତୁମ ମନ ଦେଇଗଲା !

ତୁମେ ତ ସବୁ ଜାଣିଥିଲ,

ଲୁଚି ଲୁଚି ମୋତେ ଦେଖୁଥିଲ,

ଯେବେ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶିଗଲା,

କୁଆଁରୀ ତନୁରେ ତୁମ

ସତେକି ବିଜୁଳି ଛୁଇଁଲା

ତୁମ ଲାଜେଇ ମୁହଁରେ

କୁହ କିଏ ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗ ବୋଳିଦେଲା ?

ଚୁପିଚୁପି ହସିଦେଇ ଥରେ

ଚାଲିଗଲ ହରିଣୀ ଚାଲିରେ,

ଲୁଚିଗଲ ପୁଣି କେଉଁ ଅଳିନ୍ଦ କୋଣରେ ।

ଅବା କେବେ ଦେଖାହୁଏ ଯେବେ

ମୁଁହକୁ ବୁଲାଇ ନିଅ,

କଣେଇ କଣେଇ ଚାହଁ,

କିଛି ନଜାଣିବାର ବାହାନା ଦେଖାଇ

ସଖୀ ଗହଳରେ କେଉଁଠି ଯେ ହଜିଯାଅ !

କଥାତ ଏତିକି ଥିଲା,

ଭଲ ପାଇବାର କାହାଣୀଟି,

ବିନା ଶବ୍ଦ ବିନା ସଂଳାପରେ

ପୁରା ଗଳ୍ପ କହି ଶୁଣି ହେଲା ।

କଥା ତ ଏତିକ ଥିଲା,

ତୁମେ ଜାଣିଥିଲ, ମୁଁ ବି ଜାଣିଥିଲି,

ଶେଷରେ ଦୁନିଆଁ ବି ଜାଣିଗଲା,

ତୁମ ଆଖିରେ, ପ୍ରେମର ସନ୍ଦେଶକୁ

ନିରବରେ ପଢି, ବୁଝିଗଲା ।

***0***