କୃତଜ୍ଞ ସିଂହ

        

ଆଣ୍ଡ୍ରୋକ୍ଲିସ ନାମେ ଏକ ନିରୀହ ଯୁବକ ।

ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ମୁନିବଘରେ ଥିଲା ସେ ସେବକ ।।

କ୍ରୀତଦାସ ପଣେ ସହି ବହୁ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ।

କାମକରିଯାଏ ତାର ପେଟେନାହିଁ ଦାନା ।।

ମାଲିକ ଯାତନା ଯହୁଁ ହେଲା ଅତିଶୟ ।

ଛାଡ଼ିଚାଲିଗଲା ଦିନେ ହୋଇଣ ଅଥୟ ।।

ଇତସ୍ତତ ହୋଇ ଯାଇ ବନେ ବୁଲୁଥିଲା ।

ଦିନେ ଏକ ପଶୁରାଜ ହାବୁଡ଼େ ପଡ଼ିଲା ।।

ଭୋକିଲା ସିଂହଟି ତହିଁ ଅତି କଷ୍ଟେ ପଡ଼ି ।

ଆଗ ଗୋଡ଼ଟିକୁ ଟେକି ଛାଡୁଥିଲା ରଡ଼ି ।।

ଯୁବକଟି ଦେଖେ ସିଂହ ନିକଟେ ପହଞ୍ଚି ।

ହାତରେ ବିଦ୍ଧହୋଇଛି ଏକ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଛୁଞ୍ଚି ।।

ସନ୍ତର୍ପଣେ ଛୁଞ୍ଚିଟିକୁ ଧୀରେ କାଢ଼ିଦେଲା ।

ହିଂସ୍ରଜନ୍ତୁ ଆରାମରେ ପାଦକୁ ଚାଟିଲା ।।

କିଛିଦିନପରେ ଦିନେ ରୋମ୍ ନଗରୀରେ ।

କ୍ରୀଡ଼ାଟିଏ ହେଲା ଅତି ଉଲ୍ଲାସ ମଧ୍ୟରେ ।।

ଅଦ୍ଭୁତ କ୍ରୀଡ଼ା ସେ ଏକ ପଡ଼ିଆ ମଝିରେ ।

ମଣିଷଟେ ଛାଡୁ ଥିଲେ ପଶୁ ସମ୍ମୁଖରେ ।।

ମଣିଷଟି ମାରି ଯେବେ ପଶୁ ଦିଏ ଖାଇ ।

ଦର୍ଶକ ନାଚନ୍ତି ଦେଖି ତାଥେଇ ତାଥେଇ ।।

ପଶୁଖାଦ୍ୟପାଇଁ ଦିନେ ଯାଇ ସୈନ୍ୟଗଣ ।

ହତଭାଗ୍ୟ ଆଣ୍ଡ୍ରୋ ଧରିଆଣିଲେ ତକ୍ଷଣ ।।

ଯୁବକକୁ ଯେବେ ପଡ଼ିଆରେ ଛଡ଼ାଗଲା ।

ଅତୀବ ବିଚିତ୍ର ଗୋଟେ ଘଟଣା ଘଟିଲା ।।

ପଶୁଥିଲା ସେହି ସିଂହ ଜଙ୍ଗଲରେ ଭେଟ ।

ଆଣ୍ଡ୍ରୋକ୍ଲିଶ ଯତନରେ ହୋଇଥିଲା ସୁସ୍ଥ ।।

କୃତଜ୍ଞ ସିଂହଟି ସେହି ଆଣ୍ଡ୍ରୋକୁ ନଖାଇ ।

ପାଦ ତଳେ ପଡ଼ି କାନ୍ଦୁଥିଲା କଇଁ କଇଁ ।।

ଈଶ୍ୱର ସୃଷ୍ଟିରେ ହିଂସ୍ର ହୃଦେ କୃତଜ୍ଞତା ।

ଆଣ୍ଡ୍ରୋକ୍ଲିଶ-ସିଂହ ଗପଟିର ଏହି କଥା ।।

ମାନବୀୟ ଗୁଣ ସିନା ଅଟେ କୃତଜ୍ଞତା ।

ଅକୃତଜ୍ଞ ନର ଲଭେ ସର୍ବଥା ହୀନସ୍ତା ।।