କରୋନା ସନ୍ଦେଶ

କରୋନା କହୁଛି ଆରେ ମଣିଷ ।

ଦେଖିପାରୁନାହୁଁ ତୋର ଭବିଷ୍ୟ ।।

ମଣିଷର ନୁହେଁ କେବଳ ମହୀ ।

ସବୁ ଜୀବଙ୍କର ନିବାସ ତହିଁ ।।

ଭୂତାଣୁଠୁ ବଡ ପ୍ରାଣୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ।

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସୃଷ୍ଟି ଏହା ସମସ୍ତ ।।

ବଞ୍ଚିବା ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଧିକାର ।

ଶୃଙ୍ଖଳା ଭାଙ୍ଗଇ ମଣିଷ ତାର ।।

ସଂକଟରେ ପଡେ ସେ ବାରମ୍ବାର ।

ଶାନ୍ତିଭଙ୍ଗ କରି ନିରବତାର ।।

ମଣିଷ ମାନେନି ବିଧିବିଧାନ ।

ଆହାରେ ବିହାରେ ଅସାବଧାନ ।।

ଯାହା ପାଏ ତାହା କରେ ଭକ୍ଷଣ ।

କଞ୍ଚାମାଂସ ମଧ୍ୟ କରେ ଭୋଜନ ।।

ପଶୁପକ୍ଷୀ ସରୀସୃପ ପତଙ୍ଗ ।

ଜୀବ ଶୃଙ୍ଖଳକୁ କରଇ ଭଙ୍ଗ ।।

ତାଙ୍କ ଦେହୁ ଭୂତାଣୁ ସଂଚାରଣ ।

ମଣିଷ ଦେହେ ହୁଏ ସଂକ୍ରମଣ ।।

ଗୃହପାଳିତ ପଶୁପକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧି ।

ଖାଉଛି ମଣିଷ ତାହାକୁ ରାନ୍ଧି ।।

ବନ୍ଧାହୋଇ ଆଜି ରହିଛି ଘରେ ।

ସେମାନଙ୍କ ଅଭିଶାପ ଫଳରେ ।।

ମଣିଷ ପାଖରେ ବୁଦ୍ଧି ବିବେକ ।

ଦେଇଛି ଈଶ୍ୱର ନିରେଖି ଦେଖ ।।

ଖାଦ୍ୟଶୈଳୀ କଲେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ।

ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଜୀବନେ କଲେ ପାଳନ ।।

ସୁରକ୍ଷିତ ହେବ ଆମ ଜୀବନ ।

କରୋନା ସନ୍ଦେଶ ହେ ସୁଧୀଜନ ।।