ସଖୀ-୪

ସଖୀ ଗୋ...

ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ ଭାଗ୍ୟ ଆକାଶରେ

ତେଜୋଦୀପ୍ତ ଧ୍ରୁବତାରା ।

ତୁମରି ଶୁଭେଚ୍ଛା କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରେ ମୋର

ମଙ୍ଗଳ ମନାସୀ ଧାରା ।।୧।।

କେଉଁ ଏକ ଦିବ୍ୟ ପବିତ୍ର ଜଟାରୁ

ଆସିଅଛ ତୁମେ ବହି ।

ଧୋଇନେବ ସବୁ ପାପ ଆବର୍ଜନା

ପୁଣ୍ୟ ହେବ ଦେହ ମହୀ ।।୨।।

ଅନନ୍ତ ପଥର ଯାତ୍ରାରେ ତୁମେ ମୋ

ବତୀଘରଟିଏ ପରି ।

ସେହି ଆଲୋକର ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଶିଖାକୁ

ଯାଏ ମୁହିଁ ଅନୁସରି ।।୩।।

କେଉଁ ଏକ ଶୁଭ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସଖୀ

ଜନ୍ମିଅଛ ଧରାବୁକେ ।

ଦିବ୍ୟ ଅମୃତର ଆସ୍ଵାଦନ ଆଣି

ଥୋଇଦେଲ ମୋର ମୁଖେ ।।୪।।

ବ୍ରାହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଚଞ୍ଚଳତା ତୁମ

ଐଶ୍ୱରୀୟ ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ ।

ଭାଙ୍ଗିଦିଅ ତୁମେ ଐନ୍ଦ୍ରିକ ଭାବର

ଅଳସତା ସୁପ୍ତବତ ।।୫।।

ପ୍ରାତଃ ଦିବାକର କରରେ ଧରଣୀ

ହେବାପୂର୍ବୁ ଶୋଭାବନ୍ତ ।

ତୁମେ କେଉଁ ଦିବ୍ୟ ଶକ୍ତି ଶରୀରରେ

ସଂଜାତ ବିଦ୍ୟୁତ୍ ବତ ।।୬।।

ନଶ୍ୱର ଶରୀର ନବଦ୍ବାରେ ମୋର

ନାଶକର ଆଦିମତା ।

କମ୍ପନ ଉଠଇ ବିବେକ ଗହ୍ୱରେ

ତେଜୀୟାନ ଉଦାମତା ।।୭।।

ମନ ପ୍ରାଣ ସବୁ ଏକାକାର ହୋଇ

ହୁଅନ୍ତେ ଈଶ୍ୱରେ ରତ ।

ପରମାନନ୍ଦର ସତ୍ତାରେ ମୁଁ ନିଜେ

ହୋଇଯାଏ ଅନୁଗତ ।।୮।।

ଅଷ୍ଟ ଛନ୍ଦ ବନ୍ଧେ ପ୍ରଣିପାତ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ପରବ୍ରହ୍ମେ ସମର୍ପିତ ।

କ୍ଳାନ୍ତି କ୍ଳେଶ ଦୁଃଖ ଅବସାଦମାନ

ହୋଇଯାନ୍ତି ତିରୋହିତ ।।୯।।

ପ୍ରତ୍ୟୁଷ ସମାପ୍ତେ ଦିବସ ଜଞ୍ଜାଳ

ଘାରେ ନାହିଁ ମୋର ଚିତ୍ତ ।

ସଦା ହୃଦୟରେ ସ୍ମରଣ ଥାଆନ୍ତି

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ବିରାଜିତ ।।୧୦।।