କ୍ରୋଧ

ଶରୀରର ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ଶୀର

ହୋଇ ଯାଏ ଲୋଚାକଚା

ଥରି ଉଠେ ଛାତି

ଭ୍ରମିତ ହୋଇ ଉଠେ ମତି

ମସ୍ତିଷ୍କରେ ବଢି ଯାଏ ତାତି

ଯିବାକୁ ଇଛା ହୂଏ ନାହିଁ

କାହାର କତି

ଆଖି ଡୋଳା ଯାଏ ଥରି

ମୁଖ ମଣ୍ତଳରୁ ଛୁଟିଆସେ

ଅସଡା ବାକ୍ୟର ଲହରି

ରକ୍ତର ଉଷ୍ମତା ଯାଏ ବଢ଼ି

ଚାହିଁଲେ ବ ଅଟକାଇ ହୂଏ ନାହିଁ

ବଢ଼ି ଯାଏ ରକ୍ତ ଚାପ

ମଥା ଯାଏ ଘୂରି

କରି ହୋଇ ଯାଏ ଭୀଷଣ ରଡି

କରି ହୁଏନି ଅକ୍ତିଆର

ସବୁ କିଛି ନିମିଷେକେ

ଯାଏ ଜଳି

ବଢି ଯାଏ କଳି

ନକରି କ୍ରୋଧ

ଭଲ ଲାଗେ ନିଜକୁ 

ଦେଲେ ସଜାଡି

ଶାନ୍ତିର ବାଟ

ଯାଏ ଖୋଲି ।