କର୍ମ

ଜୋତା ପଲିଶ ବି କର ପଛେ ବନ୍ଧୁ

         ପେଟ ପାଇଁ ତୁମେ କରୁଛ

ପେଟ ପୋଷିବାକୁ କିଛି କରିଚାଲ

          ଲାଜ କାହିଁ ପାଇଁ କରୁଛ ।

ସଚୂଟ ପଣିଆ ଅଳଙ୍କାର ପରି

           ଶୋଭାପାଏ କର୍ମଜନେ

ଭରସା ହୁଡ଼ିଲେ ମିଳେନାହିଁ ଦାନା

           ରହି ଯିବେ ସଦା ନିମ୍ନେ ।

ବିଶ୍ୱାସରେ ଥିଲେ ଅଧରାତ୍ରୀ ବେଳେ

          ଖୋଜିଲେ ମିଳଇ ଦାନା

ବିଶ୍ୱାସରେ କର୍ମ କରୁଥିଲେ ବନ୍ଧୁ

           ଅଭାବ ରୁହେନି କନା ।

ସୁକର୍ମରୁ ଜାତ ଅଦ୍ଭୁତ ଆନନ୍ଦ

          ତା ଠାରୁ ଶାନ୍ତି କେ ନାହିଁ

କୁକର୍ମ କରିଣ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦେ

           ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ସଦା ନଇଁ ।

ବୁଣିଲେ ବିହନ ଅମଳ କରିବା

            ବରଷକ ପାଇଁ ଦାନା

ନକରିଲେ ଚାଷ କେହି ଦେବେ ନାହିଁ

             ଉପାସ ରହିବ ସିନା ।

କାମ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲେ ଯାହା

           ଦେହେ ମାରି କରିଯିବା

କର୍ମ ହିଁ କର୍ମ ଯେ ଉଚ୍ଚ ନୀଚ୍ଚ ନାହିଁ

            ପଛଘୁଞ୍ଚା କିଆଁ ଦେବା ।

କରମ କରିଲେ ଫଳଟି ପାଇବେ

           ଆନନ୍ଦେ ରହିବେ ସଦା

ଅଳସୁଆ ହେଲେ ସରବେ ଘୃଣାରେ

           ଭାବିବେ ଖତର ଗଦା ।

ଖାତଗ୍ଦାଟିଏ ହେବନାହିଁ ଆମେ

            ଅଳିଆ ନୁଁହ କାହାର

କରିଚାଲିଥିବା ମନୁଷ୍ୟର କର୍ମ

          ବଢିବ ସମାଜେ ଆଦର ।