କୋଣାର୍କ ର ବିଳାପ

       

 ହେ ମୋର ଅତି ପ୍ରିୟ ର ଓଡ଼ିଆବାସୀ

ଐତିହ୍ୟ ଶବ୍ଦ ର ଅର୍ଥ କ'ଣ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଭୁଲିଗଲକି?

 ତେବେ ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ

 କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର କ'ଣ ତୁମ ମତରେ ଐତିହ୍ୟ ନୁହଁଇ?

 ଯଦି ହଁ, ତେବେ ତା'ର ଏ କ୍ଷତବିକ୍ଷତ ଶରୀର ର

 ପୁନରୁଦ୍ଧାର ପାଇଁ କେତେ ସଚେତନ?

 ତା'ର ନିର୍ଜୀବ ପଥର ଦେହରେ

 ଜୀବନ୍ତ ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ ର ସେ ନିହାଣ ମୁନରେ

 କବିତା ର ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା,

 ଏବେ ବି ସେ ବିଗତ ଯୌବନା ର ପଥର ଦେହରେ

 ଖୋଦିତ ଚିତ୍ରକାବ୍ୟ କରେ ଆନମନା।

 ଲାବଣ୍ଯମୟୀ କୋଣାର୍କ ର ଶରୀର ରକ୍ତାକ୍ତ

 ହେଲେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ର ରୂପଲାବଣ୍ୟ ଏବେ ବି ଜିବୀତ,

  ଆତ୍ମା ତା'ର ନୁହଇଁ ଯେ ମୃତ।

 ଶୀଳାପଦ୍ମ କୋଣାର୍କ ର ପ୍ରସ୍ତର ର କଠିନ ବକ୍ଷରେ

ଅତୀବ ମନୋରମ ନାରୀ ରୂପସୀଙ୍କର ଅଙ୍ଗଶୈଷ୍ଠବ ଲାବଣ୍ଯ।

ପ୍ରକୃତି ପୁରୁଷ ର କାମ କେଳି ଆଉ ଶ୍ରୁଙ୍ଗାର ର ଷୋଡ଼ଶ ରସ

   ସତେ ଯେମିତି ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଆଉ ଉପେକ୍ଷିତ

 ସେଥିପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ଅକୁହା ବୁକୁଫଟା କୋହର

 ଲୁହରେ ଆଜି ଭିଜୁଛି କୋଣାର୍କ।

 ହେ ଚେଇଁ ଶୋଇଥିବା ମୋ ଓଡିଆବାସୀ

 ଏଇ ନିର୍ଜୀବ - ଶିଳା ର ଶିଳ୍ପୀମାନଙ୍କର ଲହୁବୁହା

  ଅବଦାନକୁ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହେବାକୁ ଦିଅ ନାହିଁ,

  ପୁଣି ଥରେ କୋଣାର୍କ ର ବକ୍ଷରେ ଜାଗରଣ ଜନ୍ମ ନେଉ

  ତାର ହ୍ରୁଦୟ ରେ ଶିହରଣ ସ୍ରୁଷ୍ଟି ହେଉ

  ଆଉ ବିଗତ ଯୌବନା ହେଉ ନବାଗତା ଯୌବନା।