କିଛିଟା ସପନ ଆକାଶ କଇଁଆ

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ସ୍ବପ୍ନ ମାଳ ମାଳ ତୃଷ୍ଣା

    ଗୁଣ୍ଠ ଗୁଣ୍ଠ ଅଭିଳାଷ ।

ଫର୍ଦ୍ଦ ଫର୍ଦ୍ଦ ଆଶା ପାର୍ଥିବ ଭିତ୍ତିରେ

   ଦେଉଅଛ ଜୀବନ୍ୟାସ ।

ଜୀବନ ଚାହେଁ ନି ଜୀବନ ଖୋଜେନି

    ଅହେତୁକ ବରଦାନ ।

ମିଛ ସପନରେ   ନିଜକୁ ହଜେଇ

    ହୁଅ ବରଂ ଅସମ୍ମାନ !

ଶୀର୍ଷକ ବିହୀନ  ସମ୍ମାନ ଆଶାରେ

    ଆଶାତୀତ ଅସମ୍ମାନ ।

ଅହେତୁକ ଭାବେ   ଅନ୍ଧ ସର୍ବନାଶ

    ଅଯଥାରେ ଡାକି ଆଣ ।

ସ୍ବପ୍ନ କେବେ କେବେ ଆସି ହଜିଯାଏ 

   କେବେ ପୁଣି ଚୋରି ହୁଏ ।

ଗୋପନେ ଗୋପନେ ସତ୍ୟ ହେଉ ହେଉ

   ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ୟ ହୋଇ ରୁହେ ।

ଚୋରି କରି ତୁମେ ଚରିତାର୍ଥ ହେବ

    ପର ସପନକୁ ନେଇ ।

କେମିତି ଭାବୁଛ  ପର ସପନରେ

   ସୌଦାଗର ହେବାପାଇଁ ?

ସପନ କି କେବେ କିଣା ହୋଇଥାଏ

   ସୌଦାଗରୀ ମନ ନେଇ ।

କେବେ ମିଠା କେବେ ଖଟା ରୂପ ନେଇ

   ଉଙ୍କି ମାରେ ଦ୍ରୁମ ହୋଇ ।

କିଛିଟା ସପନ   ଆକାଶ କଇଁଆ

    କିଛିଟା ଚିଲିକା ମାଛ,

ସାମର୍ଥ୍ୟ ବାହାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁ ଦେଖୁ

    ସାଜେ ହଳାହଳ ବିଷ ।

ଏମିତି ସପନ    ଦେଖୁଛ କାହିଁକି

    ସାକାର ରୂପ ଯା' ନାହିଁ,

ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ମାନବ   ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ବିଭବ

    ସପନେ ହେଉଛ ବାଇ !

ମିଛ ସପନକୁ    ସାଉଁଟି ସାଉଁଟି

     ପର ସପନକୁ ଲୁଟି ।

କୁହ ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ପାର୍ଥିବ ଭିତ୍ତିରେ

   ହୋଇଛି କେ' କୋଟିପତି !

ନିଜ ସ୍ୱାଭିମାନ   ଦୁର୍ଲଭ ସପନ

   ଯାଅ ସେ ସପନେ ମାତି ।

ତାହା ହିଁ ତୁମରି  ଆତ୍ମାଭିମାନର

    ସ୍ୱୟଂ ପ୍ରସାର ଭାରତୀ !