କିଛି ସ୍ମୃତି ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କୁ

ପଢିବା ସମୟର କଥା 

ମନେ ପଡେ ମୋର

ଛଅ କି.ମି. ଚାଲିକରି ଯାଏ 

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଘର ।

ସେତେବେଳେ ବସ୍ ର ବହୁ

ଅଭାବ ତ ଥିଲା

ବସ୍ ରେ ସ୍କୁଲରେ ଛାଡ଼ିବା 

ପରମ୍ପରା ନଥିଲା ।

କପଡା ବ୍ୟାଗ ତାପରେ ଅଖା 

ବ୍ୟାଗ ଆସିଲା

ପରେ ଟିଣ ଟ୍ରଙ୍କରେ ବହି ଖାତା 

ନେବା ହେଲା  ।

ସ୍କୁଲ ଯିବାରେ କିଛି ଭଲ ମନ୍ଦ 

ହେବ କାଳେ

ଏମିତି ଚିନ୍ତା ଭୟ ବାପା ମାଆ 

କରୁ ନଥିଲେ ।

ଆମର ଗୁରୁ ଯେତେ ଟିଉସନ 

କରୁ ନଥିଲେ

ଲାଜ ଲାଗୁଥିଲା ଯିଏ ସେଇ

ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିଲେ ।

ଆମେ ତ କେବେ ହାତ ଖର୍ଚ୍ଚ 

ମାଗିବା ଜାଣି ନଥିଲୁ 

ଏହାର ଆବଶ୍ୟକତା କଅଣ

ବି ଭାବି ନଥିଲୁ ।

ଏକ ବୋଝ ବୋଲି ଲାଗୁ

ନଥିଲା ବାପା ମାଆଙ୍କୁ

କେବେ ଜାଣି ନଥିଲୁ ପାଠ 

ପଢେଇବା ଆମକୁ ।

ଘରେ ଆଉ ସ୍କୁଲରେ ମାଡ଼ 

ଖାଇବା ଆମର

ଏକ ସାଧାରଣ ଘଟଣା ଥିଲା 

ଦୈନିକ ଜୀବନର ।

ସାଇକେଲ ଚଲେଇବା ମଜା 

ହିଁ ଥିଲା ନିଆରା

ସାଇକେଲ ଚଲେଇବାକୁ ମିଳିଲେ 

ହେଉ ଖୁସିଭରା ।

ନାତୁଣୀକୁ ବେଳେ ବେଳେ ଛାଡି 

ଯେତେବେଳେ

ମନେପଡେ ଏହି ପୁରୁଣା ଜୀବନ 

କଥା ସେତେବେଳେ ।